Ο πρώτος χειρισμός για την απόδοση έντονης και ιδιαίτερης εικόνας στο κτίριο, συνδέεται με την ογκοπλαστική αντίληψη του κτιρίου, το οποίο στρέφει το υψηλότερο τμήμα του όγκου του προς την πλευρά του κέντρου της πόλης, παράγοντας μια υποχώρηση του όγκου, στην περιοχή της κύριας εισόδου. Πέρα από τη λειτουργική σημασία αυτής της στροφής, η οποία τοποθετεί την είσοδο σε μια προστατευμένη σχετικά κοιλότητα του κτιρίου, που επεκτείνεται προς το εσωτερικό κατά τον άξονα του αίθριου, αξίζει να επισημάνουμε επιπλέον τη γλυπτική της σημασία. Η κατασκευή, γίνεται κατ΄ αρχάς αντιληπτή από απόσταση, ως αντικείμενο, με ευσύνοπτη και χαρακτηριστική τρισδιάστατη εικόνα, η οποία παραχωρεί σταδιακά τη θέση της σε μια αναλυτικότερη κτηριακή παρουσία καθώς ο παρατηρητής πλησιάζει και εισέρχεται στον εσωτερικό χώρο. Η αντίληψη αυτή του πλαστικού γλυπτικού αντικειμένου είναι προφανές πως ενισχύεται από τη χρήση του ενιαίου υλικού μεταλλικής κάλυψης στο εμπρός τμήμα του κτιρίου.