Τετάρτη, 08 Φεβρουαρίου 2023 16:45
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών επικεντρώνεται στην αρμονική συμβίωση δύο αντικρουόμενων δυνάμεων της περιοχής.
Από τη μία, η αδιαπέραστη και συνεχής μάζα της πόλης και από την άλλη το περίκλειστο άλσος της Ακαδημίας Πλάτωνος με τις αρχαιολογικές ανασκαφές. Το κτιριολογικό πρόγραμμα του μουσείου προϋποθέτει την κατασκευή ενός ευμεγέθους κτιριακού όγκου
που θα επιβληθεί στο άλσος, περιορίζοντας την επιφάνεια του πολύτιμου δημόσιου χώρου. Αντ’ αυτού η πλειοψηφία της επιφάνειας του μουσείου αναπτύσσεται υπογείως και επηρεάζει τοπικά το έδαφος, δημιουργώντας ομαλές εξάρσεις και σκάμματα που ενισχύουν την οριζόντια τοπογραφία. Το μουσείο συνδιαλέγεται με το υπάρχον πεδίο και μετασχηματίζεται αρμονικά σε ένα κτίριο-έδαφος.
Η αρχιτεκτονική προσέγγιση υποστηρίζει την καινοτομία του συγκεκριμένου μουσείου καθώς δίνει έμφαση στην τοπογραφία, την πολεοδομία και τη δημόσια αρχαιολογία, αφού ενσωματώνει δημιουργικά τόσο τους άξονες του τοπίου, όσο και την πολεοδομία της πόλης, ενώ αγκαλιάζει αφενός τα αρχαιολογικά ευρήματα εντός του χώρου, αφετέρου τη σχέση ανοικτού και κλειστού, δημόσιου και ιδιωτικού.
Η πόλη και το άλσος αλληλοεπιδρούν στο κέντρο του οικοπέδου δημιουργώντας έναν κόμβο στροβιλοειδούς κίνησης που δρα ως κεντρομόλος και ταυτόχρονα ως φυγόκεντρος δύναμη ροών και δραστηριοτήτων. Η πολική χάραξη δημιουργεί ένα ορθογωνικό ρήγμα στο κέντρο όπου τεμαχίζει τον χώρο σε τέσσερις διακριτές πτέρυγες. Τα δώματα αναδύονται από το έδαφος, εμφανίζοντας επικλινείς, βατές επιφάνειες, επεκτείνοντας την υπάρχουσα φυτεμένη επιφάνεια του άλσους ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζουν άνετες συνθήκες φυσικού φωτισμού και αερισμού, στους επισκέπτες και στους εργαζόμενους. Η καθαρότητα και η ευελιξία των εκθεσιακών χώρων αναγνωρίζει
τη βασική αρχή ότι η πόλη είναι ζωντανός οργανισμός, ο οποίος μεταλλάσσεται διαρκώς. Η εναλλαγή κλειστών και ανοικτών χώρων, η δυνατότητα θέασης του εσωτερικού του μουσείου από διαφορετικές οπτικές και σε διαφορετικό βαθμό αποσκοπούν στη δημιουργία μιας σχέσης οικειότητας μεταξύ μουσείου και επισκέπτη που θα οδηγήσει ακόμη και μη επισκέπτες να αισθανθούν την άνεση να διαβούν τις πόρτες του μουσείου ή να μετάσχουν των μηνυμάτων του.
Η πρόταση δίνει έμφαση στον σχεδιασμό ενός δημοσίου χώρου που συμπεριλαμβάνει το μουσείο, τις αρχαιολογικές ανασκαφές και χώρους αναψυχής και άθλησης, ενθαρρύνοντας την συμμετοχικότητα. Ο αρχές σχεδιασμού του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου προβάλλουν το όραμα της Αθήνας του μέλλοντος. Μιας πόλης που σχετίζει τις κτιριακές υποδομές με το φυσικό έδαφος και το τοπίο, μιας πόλης που σέβεται, αναδεικνύει και συνυπάρχει αρμονικά με την φύση και την ιστορία της, λαμβάνοντας υπόψιν όλους τους πολίτες της.
Από τη μία, η αδιαπέραστη και συνεχής μάζα της πόλης και από την άλλη το περίκλειστο άλσος της Ακαδημίας Πλάτωνος με τις αρχαιολογικές ανασκαφές. Το κτιριολογικό πρόγραμμα του μουσείου προϋποθέτει την κατασκευή ενός ευμεγέθους κτιριακού όγκου
που θα επιβληθεί στο άλσος, περιορίζοντας την επιφάνεια του πολύτιμου δημόσιου χώρου. Αντ’ αυτού η πλειοψηφία της επιφάνειας του μουσείου αναπτύσσεται υπογείως και επηρεάζει τοπικά το έδαφος, δημιουργώντας ομαλές εξάρσεις και σκάμματα που ενισχύουν την οριζόντια τοπογραφία. Το μουσείο συνδιαλέγεται με το υπάρχον πεδίο και μετασχηματίζεται αρμονικά σε ένα κτίριο-έδαφος.
Η αρχιτεκτονική προσέγγιση υποστηρίζει την καινοτομία του συγκεκριμένου μουσείου καθώς δίνει έμφαση στην τοπογραφία, την πολεοδομία και τη δημόσια αρχαιολογία, αφού ενσωματώνει δημιουργικά τόσο τους άξονες του τοπίου, όσο και την πολεοδομία της πόλης, ενώ αγκαλιάζει αφενός τα αρχαιολογικά ευρήματα εντός του χώρου, αφετέρου τη σχέση ανοικτού και κλειστού, δημόσιου και ιδιωτικού.
Η πόλη και το άλσος αλληλοεπιδρούν στο κέντρο του οικοπέδου δημιουργώντας έναν κόμβο στροβιλοειδούς κίνησης που δρα ως κεντρομόλος και ταυτόχρονα ως φυγόκεντρος δύναμη ροών και δραστηριοτήτων. Η πολική χάραξη δημιουργεί ένα ορθογωνικό ρήγμα στο κέντρο όπου τεμαχίζει τον χώρο σε τέσσερις διακριτές πτέρυγες. Τα δώματα αναδύονται από το έδαφος, εμφανίζοντας επικλινείς, βατές επιφάνειες, επεκτείνοντας την υπάρχουσα φυτεμένη επιφάνεια του άλσους ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζουν άνετες συνθήκες φυσικού φωτισμού και αερισμού, στους επισκέπτες και στους εργαζόμενους. Η καθαρότητα και η ευελιξία των εκθεσιακών χώρων αναγνωρίζει
τη βασική αρχή ότι η πόλη είναι ζωντανός οργανισμός, ο οποίος μεταλλάσσεται διαρκώς. Η εναλλαγή κλειστών και ανοικτών χώρων, η δυνατότητα θέασης του εσωτερικού του μουσείου από διαφορετικές οπτικές και σε διαφορετικό βαθμό αποσκοπούν στη δημιουργία μιας σχέσης οικειότητας μεταξύ μουσείου και επισκέπτη που θα οδηγήσει ακόμη και μη επισκέπτες να αισθανθούν την άνεση να διαβούν τις πόρτες του μουσείου ή να μετάσχουν των μηνυμάτων του.
Η πρόταση δίνει έμφαση στον σχεδιασμό ενός δημοσίου χώρου που συμπεριλαμβάνει το μουσείο, τις αρχαιολογικές ανασκαφές και χώρους αναψυχής και άθλησης, ενθαρρύνοντας την συμμετοχικότητα. Ο αρχές σχεδιασμού του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου προβάλλουν το όραμα της Αθήνας του μέλλοντος. Μιας πόλης που σχετίζει τις κτιριακές υποδομές με το φυσικό έδαφος και το τοπίο, μιας πόλης που σέβεται, αναδεικνύει και συνυπάρχει αρμονικά με την φύση και την ιστορία της, λαμβάνοντας υπόψιν όλους τους πολίτες της.
Published in
PROJECTS
Πέμπτη, 10 Μαρτίου 2022 12:26
ΜΑΡΙΝΑ ΑΛΙΜΟΥ
Η υφιστάμενη κατάσταση στη μαρίνα χαρακτηρίζεται από μια παράλληλη, αποκομμένη και μη διαπερατή, ανάπτυξη των οικιστικών χρήσεων, της κύριας οδικής αρτηρίας της Λεωφόρου Ποσειδώνος, του γραμμικού πρασίνου και της μαρίνας.
Μια πρώτη κίνηση διάτρησης του σκληρού ορίου της Λεωφόρου Ποσειδώνος είναι η επανάληψη της κλίμακας και του καννάβου της πόλης με τη δημιουργία νέων κτιρίων εμπορικών χρήσεων, αναψυχής κι ελλιμενισμού στην επιφάνεια της μαρίνας. Η ιδιαίτερη μορφή και το επαναληπτικό μοτίβο των αλλεπάλληλων προβλήτων της μαρίνας ως στοιχείο, δημιουργεί ενδιαφέρον στη δημιουργία κενών και πλήρων. Η δημιουργία ενός σχηματικού καθρεπτίσματος, ανάμεσα στο φυσικό στοιχείο του νερού και του δομημένου πρασίνου αναζωογονεί την περιοχή με όρους οικολογίας, βοηθώντας στο μικροκλίμα της περιοχής. Η επίδραση του σχήματος των προβλήτων, σε συνέργεια με το δομημένο πράσινο, καθορίζουν τον τελικό κάνναβο και μορφή των χρήσεων στη μαρίνα, με γνώμονα το κτιριολογικό πρόγραμμα και τον καθορισμό των αναγκαίων επιφανείων δραστηριοτήτων, εκτόνωσης και στάσης. Η διοχέτευση προς το θαλάσσιο μέτωπο μέσω νέων διόδων κυκλοφορίας και χρήσεων καθιστά τη Μαρίνα Αλίμου ως τη διεπαφή ανάμεσα στη ζωή της πόλης και στη ζωή της θάλασσας, με τις χρήσεις του ελλιμενισμού να αποτελούν συγχρόνως μια οικονομική δραστηριότητα αλλά και ένα "σκηνικό γεγονός" για τους επισκέπτες της μαρίνας. Οι διαμορφώσεις στη μαρίνα αποτελούν το υπόβαθρο για πολλαπλές δραστηριότητες στον εξωτερικό χώρο σε περιόδους καλοκαιρίας. Η παρουσία εκτενούς δομημένου πρασίνου και στεγάστρων δημιουργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για σκίαση και δροσισμό. Το πράσινο διαχέεται δημιουργώντας μία νέα τοπολογία όπου το δομημένο πράσινο λειτουργεί ως ενοποιητικό στοιχείο ανάμεσα στο υγρό στοιχείο της θάλασσας και του ρέματος της Πικροδάφνης. Οι εσωτερικοί χώροι του δομημένου κτιριολογικού αποτελούν το κέλυφος προστασίας από το κρύο, αφήνοντας τη θέα και την εγγύτητα με το φυσικό στοιχείο και τον εξωτερικό χώρο ανεπηρέαστη, μέσω διαμπεροτήτων και διαφανειών.
Ο σχεδιασμός πληροί τις αρχές μιας περιβαλλοντικής και αειφόρου παρέμβασης, μέσω της αύξησης της βιοποικιλότητας και της χρήσης κατάλληλων υλικών και σκιάστρων για αποφυγή του φαινομένου νησίδων θερμότητας. Ο αέρας διοχετεύεται μέσω διαμπεροτήτων, αλλά και οπών στα στέγαστρα, ούτως ώστε να μην "εγκλωβίζεται" σε σκληρά κελύφη. Με αυτό τον τρόπο η μαρίνα δροσίζεται σε όλη την έκταση της. Οι κινητές περσίδες προσαρμόζονται με στόχο την επίτευξη ελαχιστοποίησης του ηλιακού θερμικού φορτίου. Τα φυτεμένα δώματα συμβάλλουν στη διαχείριση των ομβρίων υδάτων αυξάνοντας το φυσικό δροσισμό. Περαιτέρω προστατεύουν το δώμα από τα θερμικά φορτία της ηλιακής ακτινοβολίας. Η διαπερατότητα του φυσικού εδάφους προσφέρει φυσική αποστράγγιση των ομβρίων υδάτων, όπως και τη συλλογή τους σε ειδικές δεξαμενές για χρήσεις άρδευσης. Η φύτευση, τέλος, ψηλών δέντρων, στην περίμετρο του οικοπέδου που γειτνιάζει με το σκληρό όριο της Λεωφόρου Ποσειδώνος, λειτουργεί ως προστατευτικό φίλτρο απορροφώντας την οχλοβοή της πόλης.
Το δομημένο περιβάλλον σε συνέργεια με το φυσικό στοιχείο αποτελούν μια νέα τοπολογία, μέσω των φυτεμένων δωμάτων, της εκτενούς φύτευσης και του συνδυασμού σκίασης με αρχιτεκτονικά και φυσικά μέσα. Οι υποδομές επαναφοράς της άμεσης επαφής με τη θάλασσα εμπίπτουν στο συνολικό πλαίσιο ενίσχυσης της βιοφιλίας και σύνδεσης του ανθρώπου με τη φύση.
Μια πρώτη κίνηση διάτρησης του σκληρού ορίου της Λεωφόρου Ποσειδώνος είναι η επανάληψη της κλίμακας και του καννάβου της πόλης με τη δημιουργία νέων κτιρίων εμπορικών χρήσεων, αναψυχής κι ελλιμενισμού στην επιφάνεια της μαρίνας. Η ιδιαίτερη μορφή και το επαναληπτικό μοτίβο των αλλεπάλληλων προβλήτων της μαρίνας ως στοιχείο, δημιουργεί ενδιαφέρον στη δημιουργία κενών και πλήρων. Η δημιουργία ενός σχηματικού καθρεπτίσματος, ανάμεσα στο φυσικό στοιχείο του νερού και του δομημένου πρασίνου αναζωογονεί την περιοχή με όρους οικολογίας, βοηθώντας στο μικροκλίμα της περιοχής. Η επίδραση του σχήματος των προβλήτων, σε συνέργεια με το δομημένο πράσινο, καθορίζουν τον τελικό κάνναβο και μορφή των χρήσεων στη μαρίνα, με γνώμονα το κτιριολογικό πρόγραμμα και τον καθορισμό των αναγκαίων επιφανείων δραστηριοτήτων, εκτόνωσης και στάσης. Η διοχέτευση προς το θαλάσσιο μέτωπο μέσω νέων διόδων κυκλοφορίας και χρήσεων καθιστά τη Μαρίνα Αλίμου ως τη διεπαφή ανάμεσα στη ζωή της πόλης και στη ζωή της θάλασσας, με τις χρήσεις του ελλιμενισμού να αποτελούν συγχρόνως μια οικονομική δραστηριότητα αλλά και ένα "σκηνικό γεγονός" για τους επισκέπτες της μαρίνας. Οι διαμορφώσεις στη μαρίνα αποτελούν το υπόβαθρο για πολλαπλές δραστηριότητες στον εξωτερικό χώρο σε περιόδους καλοκαιρίας. Η παρουσία εκτενούς δομημένου πρασίνου και στεγάστρων δημιουργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για σκίαση και δροσισμό. Το πράσινο διαχέεται δημιουργώντας μία νέα τοπολογία όπου το δομημένο πράσινο λειτουργεί ως ενοποιητικό στοιχείο ανάμεσα στο υγρό στοιχείο της θάλασσας και του ρέματος της Πικροδάφνης. Οι εσωτερικοί χώροι του δομημένου κτιριολογικού αποτελούν το κέλυφος προστασίας από το κρύο, αφήνοντας τη θέα και την εγγύτητα με το φυσικό στοιχείο και τον εξωτερικό χώρο ανεπηρέαστη, μέσω διαμπεροτήτων και διαφανειών.
Ο σχεδιασμός πληροί τις αρχές μιας περιβαλλοντικής και αειφόρου παρέμβασης, μέσω της αύξησης της βιοποικιλότητας και της χρήσης κατάλληλων υλικών και σκιάστρων για αποφυγή του φαινομένου νησίδων θερμότητας. Ο αέρας διοχετεύεται μέσω διαμπεροτήτων, αλλά και οπών στα στέγαστρα, ούτως ώστε να μην "εγκλωβίζεται" σε σκληρά κελύφη. Με αυτό τον τρόπο η μαρίνα δροσίζεται σε όλη την έκταση της. Οι κινητές περσίδες προσαρμόζονται με στόχο την επίτευξη ελαχιστοποίησης του ηλιακού θερμικού φορτίου. Τα φυτεμένα δώματα συμβάλλουν στη διαχείριση των ομβρίων υδάτων αυξάνοντας το φυσικό δροσισμό. Περαιτέρω προστατεύουν το δώμα από τα θερμικά φορτία της ηλιακής ακτινοβολίας. Η διαπερατότητα του φυσικού εδάφους προσφέρει φυσική αποστράγγιση των ομβρίων υδάτων, όπως και τη συλλογή τους σε ειδικές δεξαμενές για χρήσεις άρδευσης. Η φύτευση, τέλος, ψηλών δέντρων, στην περίμετρο του οικοπέδου που γειτνιάζει με το σκληρό όριο της Λεωφόρου Ποσειδώνος, λειτουργεί ως προστατευτικό φίλτρο απορροφώντας την οχλοβοή της πόλης.
Το δομημένο περιβάλλον σε συνέργεια με το φυσικό στοιχείο αποτελούν μια νέα τοπολογία, μέσω των φυτεμένων δωμάτων, της εκτενούς φύτευσης και του συνδυασμού σκίασης με αρχιτεκτονικά και φυσικά μέσα. Οι υποδομές επαναφοράς της άμεσης επαφής με τη θάλασσα εμπίπτουν στο συνολικό πλαίσιο ενίσχυσης της βιοφιλίας και σύνδεσης του ανθρώπου με τη φύση.
Published in
PROJECTS
Τρίτη, 14 Ιανουαρίου 2020 12:49
ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΓΚΑΝΑ
Η πρόταση για την αποκατάσταση της γραμμής κατά μήκος του σιδηρόδρομου Άκκρα - Τέμα έχει ως στόχο να συμβάλλει καθοριστικά στη βελτίωση των υποδομών της Άκκρα. Η ιδιαιτερότητα του αφρικανικού αυτού λαού, το τοπίο και οι πολιτισμοί του αποτέλεσαν τις βασικές παραμέτρους σχεδιασμού. Η πολιτιστική και πολιτισμική παλέτα της πρωτεύουσας εξετάζεται ενδελεχώς, σε μια προσπάθεια αναγέννησης της σιδηροδρομικής γραμμής της Γκάνας στο σύνολό της.
Ο σχεδιασμός -τόσο σε αρχιτεκτονική, όσο και αστική κλίμακα- υπογραμμίζει τη χωρική σύνδεση των περιοχών εκατέρωθεν της σιδηροδρομικής γραμμής, θέτοντας ως σκοπό την αναβάθμιση τους. Οι προβαλλόμενοι δημόσιοι χώροι που σχηματίζονται γύρω από τους σταθμούς ενισχύουν τη σύνδεση των φυσικών και κοινωνικών διαβαθμίσεων της Άκκρα, δίνοντας έμφαση στη διακριτική ταυτότητα της κάθε επί μέρους περιοχής.
Τα διάφορα αρχιτεκτονικά στοιχεία - γέφυρες, πέρα από τη σύνδεση των πολλαπλών πλατφορμών, επιτρέπουν μεγαλύτερη διαπερατότητα του αστικού ιστού γύρω από τους σταθμούς.
Ο σχεδιασμός των κτιρίων βασίζεται στη γεωμετρία των υφιστάμενων σιδηροδρομικών σταθμών. Οι τριγωνομετρικές στέγες, χαρακτηριστικά στοιχεία αυτών των κατασκευών, αποτελούν τη βάση της κεντρικής αρχιτεκτονικής ιδέας.
Ο σχεδιασμός -τόσο σε αρχιτεκτονική, όσο και αστική κλίμακα- υπογραμμίζει τη χωρική σύνδεση των περιοχών εκατέρωθεν της σιδηροδρομικής γραμμής, θέτοντας ως σκοπό την αναβάθμιση τους. Οι προβαλλόμενοι δημόσιοι χώροι που σχηματίζονται γύρω από τους σταθμούς ενισχύουν τη σύνδεση των φυσικών και κοινωνικών διαβαθμίσεων της Άκκρα, δίνοντας έμφαση στη διακριτική ταυτότητα της κάθε επί μέρους περιοχής.
Τα διάφορα αρχιτεκτονικά στοιχεία - γέφυρες, πέρα από τη σύνδεση των πολλαπλών πλατφορμών, επιτρέπουν μεγαλύτερη διαπερατότητα του αστικού ιστού γύρω από τους σταθμούς.
Ο σχεδιασμός των κτιρίων βασίζεται στη γεωμετρία των υφιστάμενων σιδηροδρομικών σταθμών. Οι τριγωνομετρικές στέγες, χαρακτηριστικά στοιχεία αυτών των κατασκευών, αποτελούν τη βάση της κεντρικής αρχιτεκτονικής ιδέας.
Published in
PROJECTS
Πέμπτη, 26 Απριλίου 2018 16:43
ΚΤΙΡΙΟ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΥΚΗ
Η πρόταση για τα γραφεία της Janssen-Cilag συνίσταται σε δύο µέρη. Από τη µια, αναβαθµίζονται οι όψεις του κτιρίου αισθητικά µε νέα χρώµατα και φωτισµό που αντανακλά το σύγχρονο χαρακτήρα της εταιρείας. Από την άλλη, επικεντρώνεται στην ενεργοποίηση του περιβάλλοντα χώρου. Δηµιουργείται ένα περίπατος που κινείται περιµετρικά του κτιρίου και καλεί τους επισκέπτες του να βιώσουν στο µέγιστο το χώρο. Ο περίπατος ενσωµατώνει εκατέρωθεν διαφορετικά στοιχεία που εµπλουτίζουν την εµπειρία του χώρου µέσα από το στοιχείο της έκπληξης: σηµεία στάσης, διαµορφώσεις εδάφους, υδάτινες επιφάνειες. Οι καµπύλες του σχεδιασµού ενισχύουν αυτή την ιδέα και εξυπηρετούν την ανάγκη της πορείας να ελίσσεται γύρω από την προϋπάρχουσα φύτευση του χώρου.
Published in
PROJECTS
Παρασκευή, 30 Σεπτεμβρίου 2016 14:40
ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ
Η πρόταση αφορά τον επαναπροσδιορισμό του κτίριου εκπαίδευσης με στόχο να αποτελέσει το εφαλτήριο για την υπερτοπική ολοκλήρωση του Πανεπιστημίου της Κύπρου. Ο σχεδιασμός στηρίζεται σε τοπιακούς νευρώνες, που μιμούμενοι την συνέχεια της αλυσίδας του DNA, δημιουργούν απρόσμενες διασυνδέσεις, τόσο μεταξύ των εσωτερικών χώρων της σχολής, όσο και μεταξύ των υπαίθριων χώρων. Δημιουργώντας ένα εσωτερικό δίκτυο κινήσεων που ενοποιεί το χώρο και συνδέει τις επιμέρους λειτουργίες. Καταργείται η γραμμική συμβατική παράθεση των χώρων με ενδιάμεσο διάδρομο και δημιουργείται μια δυναμική περιοχή κίνησης, η οποία εμπλουτίζεται με οπτικές φυγές προς το τοπίο, τον Άρωνα και το ίδιο το κτίριο. Μια συνεχής κυκλική τρισδιάστατη πορεία διατρέχει όλο το κτίριο. Έτσι το εσωτερικό της σχολής αποκτά μια θεατρικότητα καθώς στη καθημερινή λειτουργία της, οι χώροι επικοινωνούν μεταξύ τους, ενισχύοντας τους δεσμούς μεταξύ των συμφοιτητών, γεγονός που καλλιεργεί την συνεργασία και την άμιλλα.
Published in
PROJECTS
Παρασκευή, 14 Νοεμβρίου 2014 16:20
ΜΝΗΜΕΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΤΟ ΜΑΡΙ
Ζητούμενο της πρότασης είναι η απονομή φόρου τιμής στους δεκατρείς νεκρούς της έκρηξης στη Ναυτική Βάση. H ανάγκη σύνδεσης της εισόδου του στρατοπέδου με την περιοχή της καταστροφής αποτελεί πρωταρχικό αντικείμενο σχεδιασμού. Στη συνέχεια η γραμμική σύνδεση εμπλουτίζεται από τα χαρακτηριστικά του τοπίου, τα ίχνη της μνήμης και μεταβάλλεται. Η περιοχή των δεκατριών αφιερωμάτων επιδρά επάνω στον γραμμικό άξονα και τον μεταβάλλει. Η υδατοδεξαμενή που επιβίωσε της καταστροφής και η τοπιογραφία της περιοχής καθορίζουν τις επιμέρους μεταβολές. Η χρονική ασυνέχεια που προκλήθηκε από την καταστροφική έκρηξη, αποτυπώνεται στο τοπίο ως μία ρηγμάτωση του εδάφους. Τα όρια του ρήγματος διασπώνται και ολισθαίνουν μεταξύ τους δημιουργώντας ασυνέχειες που καθορίζονται από τα σημεία ενδιαφέροντος του τοπίου. Η πρόταση μας εκλαμβάνει τον χώρο καταστροφής ως μνημείο προσπαθώντας να εμπλουτίσει την εμπειρία του επισκέπτη με αισθήσεις που οξύνουν τα συναισθήματα. Μια κλιμακούμενη πορεία δράματος η οποία καταλήγει στο χώρο της θυσίας μέσω του τραυματισμένου τοπίου. Το νερό εντάχθηκε στην πρόταση μας σαν βασική αναφορά στους ανθρώπους που έδωσαν την ζωή τους εκεί. Οι δεκατρείς σωλήνες έχουν σαφή συμβολισμό τον αριθμό των ανθρώπων αυτών αλλά και την προσπάθεια τους να αποτρέψουν την έκρηξη. Η κλίση των σωλήνων αναδεικνύει την υπεράνθρωπη αυτή προσπάθεια.
Ο επισκέπτης μπορεί μέσω της διαδρομής να κινηθεί ανάμεσα στους σωλήνες. Έτσι νοιώθει ότι βρίσκεται ανάμεσα στους ήρωες συμμετέχοντας με αυτόν τον τρόπο στη θυσία τους. Για πρώτη φορά η κατασκευή που προτείνουμε στεγάζεται προκειμένου να μας μεταφέρει σε έναν άλλο πιο σκοτεινό κόσμο. Μια καθοδική πορεία μας μεταφέρει από το φως στο σκοτάδι. Στο τέλος της πορείας και αφού έχουμε ανασηκωθεί από το έδαφος μας αποκαλύπτεται ο κρατήρας, το σημείο της καταστροφής. Έχοντας πανοραμική θέα προς την περιοχή, το βλέμμα από τον κρατήρα ταξιδεύει προς το απέραντο της θάλασσας μέχρι τον ορίζοντα, γεμίζοντας αισιοδοξία ότι οι άνθρωποι έχοντας διδαχθεί από τα λάθη τους δεν θα επιτρέψουν να ξαναγίνει μια τέτοια καταστροφή.
Published in
PROJECTS
Παρασκευή, 14 Νοεμβρίου 2014 15:58
ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΓΕΡΜΑΝΙΝΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ
Ως βασικό αίτημα της πρότασης, τίθεται η διαχείριση της σχέσης ανάμεσα στο παλαιό υπάρχον κέλυφος και στις προτεινόμενες νέες κατασκευές, πρώτα σε επίπεδο χρήσεων και μετά σε επίπεδο μορφολογικό. Το ιστορικό αγρόκτημα της Γερμανίνας αποτελεί σημαντικό μνημείο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Τα νέα κτίρια τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να μην επηρεάζουν τα υπάρχοντα κελύφη, να μην αλλοιώνουν την φυσιογνωμία της περιοχής και να συνδέονται οπτικά με τα πέτρινα κτήρια προκειμένου να αποτελέσουν ένα ενιαίο σύνολο. Έτσι προτείνουμε την ομαδοποίηση των υπαρχόντων κατασκευών σε τρεις ομάδες. Με κέντρο την πλατεία περιστρέφουμε αυτές τις νέες κτηριακές μάζες κατά 180° και παρατηρούμε ότι η νέα τους θέση συμπληρώνει τις υπάρχουσες κατασκευές και ενδυναμώνει την κεντρική πλατεία. Η σχέση ένταξης περιγράφεται ως σχέση σαφούς χωρικής διαφοροποίησης ανάμεσα στο νέο και το παλιό. Η βασικότερη όμως διαφοροποίηση μεταξύ του νέου και του παλιού αναφέρεται στην «απόσταση» του αρχιτεκτονικού ύφους των δυο κατασκευών. Η νέα κατασκευή εμφανίζεται ως ενιαίο μόρφωμα – αντικείμενο, το οποίο προκύπτει από την ανάλυση των τοπιακών σχηματισμών. Προκειμένου να μετατρέψει τον κτηριακό όγκο σε τοπιακή διαμόρφωση, η πρόταση χρησιμοποιεί ένα στοιχείο «ενδιάμεσο» που μπορεί να αναφέρεται τόσο στο γήινο ανάγλυφο όσο και στην κτιριακή δομή. Πρόκειται για το στοιχείο της «πτύχωσης», που υλοποιεί τις καλύψεις των κτιρίων κατ΄αντιστοιχίαν προς τις μορφές του φυσικού αναγλύφου. Οι πλευρές αυτού του πλαισίου είναι στο μεγαλύτερο τμήμα τους διαπερατές, έτσι ώστε ο εσωτερικός και ο εξωτερικός χώρος, να χαρακτηρίζονται από απρόσκοπτη συνέχεια. Έτσι η «τοπιακή διαμόρφωση», η «πτύχωση», το «πλαίσιο», συμπληρώνονται από τους όρους της «συνέχειας» ή της «ροής», όρους σημαντικούς για την εξασφάλιση της λειτουργικής ακολουθίας ανάμεσα στα επιμέρους τμήματα της σύνθεσης. Σημαντική διαφοροποίηση επίσης, αποτελεί η διαφάνεια της νέας κατασκευής, σε αντιπαράθεση προς την αδιαφάνεια του υπάρχοντος κελύφους. Αξίζει να σημειώσουμε επίσης, πως ο συγκεκριμένος τρόπος ένταξης μετατρέπει την παρέμβαση σε ένα διπλό έκθεμα. Τα υπάρχοντα κελύφη διατηρούν τη χωρική και εκφραστική τους αυτοτέλεια, αποτελώντας αυτά τα ίδια ένα έκθεμα του ιστορικού παρελθόντος του χώρου. Ταυτόχρονα, η νέα κατασκευή αποβαίνει έκθεμα μιας δυναμικής νέας πραγματικότητας, κατά την οποία οι νέοι όροι ζωής, εμφανίζονται σύμφωνοι προς τους νέους όρους του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού.
Published in
PROJECTS
Τρίτη, 17 Ιουλίου 2012 16:01
ΑΛΙΕΥΤΙΚΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΤΟ ΛΙΟΠΕΤΡΙ
Η πρότασή μας για την περιοχή του ποταμού στο Λιοπέτρι βασίζεται στην αλληλεπίδραση διαφορετικών συστημάτων σχεδιασμού που προκύπτουν τόσο από τη γεωμετρία του χώρου, όσο και από τις επιμέρους λειτουργίες που προτείνουμε. Η δυνατότητα κίνησης και στάσης με διαφορετικούς όρους ανάλογα, τόσο με το φυσικό περιβάλλον, όσο και με τις διαφορετικές λειτουργίες διαμορφώνουν ένα πλέγμα γραμμών και σημείων τα οποία αποτελούν τα σημάδια προσανατολισμού στο τοπίο. Γενεσιουργός αιτία της περιοχής μελέτης αποτελεί η ελικοειδής κοίτη του ποταμού, η οποία διαμορφώνει κάθε φορά που γεμίζει με νερό μια νέα πραγματικότητα, λίγο διαφορετική από την προηγούμενη, και ορίζει ένα τοπίο σε διαρκή μετασχηματισμό το οποίο καταλήγει σε μια διευρυμένη περιοχή με θαλασσινό νερό με ασαφές όριο στο μεγαλύτερο μήκος της, απέναντι στην ξηρά.
Published in
PROJECTS
Τρίτη, 17 Ιουλίου 2012 15:26
ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Η ανάπλαση του χώρου του παλιού στρατοπέδου Στρεμπενιώτη, αποτελεί σημαντική υπόθεση για την ευρύτερη λειτουργία της πόλης. Αυτή η υπερτοπική σημασία του χώρου μελέτης ορίζει τις παραμέτρους σχεδιασμού. Με τον όρο ανάπλαση τις περισσότερες φορές εννοούμε την αισθητική αναβάθμιση της εικόνας της πόλης. Στην περίπτωση όμως της περιοχής μελέτης η πρότασή μας οφείλει να απαντήσει σε πολύ περισσότερα ζητήματα. Η περιοχή περιβάλλεται από τα σημαντικότερα δημόσια κτήρια της πόλης όπως το Δημαρχείο, την Μητρόπολη, αρκετά σχολεία καθώς και τους σημαντικούς χώρους αθλητικών εγκαταστάσεων του Δήμου. Σε αυτή την κρίσιμη περιοχή για τη δημόσια εικόνα της πόλης, καλούμαστε να σχεδιάσουμε όχι μια απλή πλατεία, αλλά τον υπαίθριο χώρο που θα αποτελέσει σύμβολο για την πόλη και εικόνα προβολής της στο εξωτερικό.
Published in
PROJECTS
Σάββατο, 12 Νοεμβρίου 2011 13:42
ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ Γ.Σ.Π. ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ
Το παλαιό Γ.Σ.Π. τοποθετείται στον κεντρικότερο ίσως άξονα της Λευκωσίας και περιβάλλεται από τα σημαντικότερα δημόσια κτίρια της πόλης, όπως το Υπουργείο Οικονομικών, το κτίριο του Θ.Ο.Κ. καθώς και το κτίριο της Βουλής. Η πρότασή για την εν λόγω περιοχή προκύπτει από το δομικό μετασχηματισμό του επιπέδου του πάρκου, το οποίο βρίσκεται στο επίπεδο εισόδου του κτηρίου του Θ.Ο.Κ., και από το αστικό τοπίο, που βρίσκεται στο επίπεδο της πόλης. Τα δύο αυτά επάλληλα επίπεδα, το φυσικό και το τεχνητό, αποτελούν ένα δυναμικό τοπίο μετασχηματισμού και αλληλεπίδρασης καθώς επηρεάζονται δυναμικά από τις παραμέτρους της περιοχής μελέτης. Το φυσικό επίπεδο καμπυλώνει και κατεβαίνει προς το επίπεδο της πόλης καθώς το αστικό-τεχνητό ανεβαίνει στο επίπεδο του πάρκου. Με αυτόν τον τρόπο τα δύο διαφορετικά συστήματα πλέκονται μεταξύ τους, διαμορφώνοντας το νέο ανάγλυφο. Οι δυνάμεις που επιδρούν στα επίπεδα του φυσικού και του αστικού είναι διαφορετικές μεταξύ τους, ως προς την ένταση και τη γεωμετρία επιρροής. Οι δυνάμεις προκύπτουν από την είσοδο και την καφετέρια του κτιρίου του Θ.Ο.Κ, την κατά μήκος κίνηση επί της Λεωφόρου Ευαγόρα και από τις διάφορες λειτουργικές παραμέτρους του έργου. Έτσι, προκύπτει μια τοπολογική συνεχής επιφάνεια, που ενώνει όλα τα σημεία ενδιαφέροντος της περιοχής σε ένα ενιαίο σύστημα.
Published in
PROJECTS