Η υφιστάμενη κατάσταση στη μαρίνα χαρακτηρίζεται από μια παράλληλη, αποκομμένη και μη διαπερατή, ανάπτυξη των οικιστικών χρήσεων, της κύριας οδικής αρτηρίας της Λεωφόρου Ποσειδώνος, του γραμμικού πρασίνου και της μαρίνας.
Μια πρώτη κίνηση διάτρησης του σκληρού ορίου της Λεωφόρου Ποσειδώνος είναι η επανάληψη της κλίμακας και του καννάβου της πόλης με τη δημιουργία νέων κτιρίων εμπορικών χρήσεων, αναψυχής κι ελλιμενισμού στην επιφάνεια της μαρίνας. Η ιδιαίτερη μορφή και το επαναληπτικό μοτίβο των αλλεπάλληλων προβλήτων της μαρίνας ως στοιχείο, δημιουργεί ενδιαφέρον στη δημιουργία κενών και πλήρων. Η δημιουργία ενός σχηματικού καθρεπτίσματος, ανάμεσα στο φυσικό στοιχείο του νερού και του δομημένου πρασίνου αναζωογονεί την περιοχή με όρους οικολογίας, βοηθώντας στο μικροκλίμα της περιοχής. Η επίδραση του σχήματος των προβλήτων, σε συνέργεια με το δομημένο πράσινο, καθορίζουν τον τελικό κάνναβο και μορφή των χρήσεων στη μαρίνα, με γνώμονα το κτιριολογικό πρόγραμμα και τον καθορισμό των αναγκαίων επιφανείων δραστηριοτήτων, εκτόνωσης και στάσης. Η διοχέτευση προς το θαλάσσιο μέτωπο μέσω νέων διόδων κυκλοφορίας και χρήσεων καθιστά τη Μαρίνα Αλίμου ως τη διεπαφή ανάμεσα στη ζωή της πόλης και στη ζωή της θάλασσας, με τις χρήσεις του ελλιμενισμού να αποτελούν συγχρόνως μια οικονομική δραστηριότητα αλλά και ένα "σκηνικό γεγονός" για τους επισκέπτες της μαρίνας. Οι διαμορφώσεις στη μαρίνα αποτελούν το υπόβαθρο για πολλαπλές δραστηριότητες στον εξωτερικό χώρο σε περιόδους καλοκαιρίας. Η παρουσία εκτενούς δομημένου πρασίνου και στεγάστρων δημιουργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για σκίαση και δροσισμό. Το πράσινο διαχέεται δημιουργώντας μία νέα τοπολογία όπου το δομημένο πράσινο λειτουργεί ως ενοποιητικό στοιχείο ανάμεσα στο υγρό στοιχείο της θάλασσας και του ρέματος της Πικροδάφνης. Οι εσωτερικοί χώροι του δομημένου κτιριολογικού αποτελούν το κέλυφος προστασίας από το κρύο, αφήνοντας τη θέα και την εγγύτητα με το φυσικό στοιχείο και τον εξωτερικό χώρο ανεπηρέαστη, μέσω διαμπεροτήτων και διαφανειών.
Ο σχεδιασμός πληροί τις αρχές μιας περιβαλλοντικής και αειφόρου παρέμβασης, μέσω της αύξησης της βιοποικιλότητας και της χρήσης κατάλληλων υλικών και σκιάστρων για αποφυγή του φαινομένου νησίδων θερμότητας. Ο αέρας διοχετεύεται μέσω διαμπεροτήτων, αλλά και οπών στα στέγαστρα, ούτως ώστε να μην "εγκλωβίζεται" σε σκληρά κελύφη. Με αυτό τον τρόπο η μαρίνα δροσίζεται σε όλη την έκταση της. Οι κινητές περσίδες προσαρμόζονται με στόχο την επίτευξη ελαχιστοποίησης του ηλιακού θερμικού φορτίου. Τα φυτεμένα δώματα συμβάλλουν στη διαχείριση των ομβρίων υδάτων αυξάνοντας το φυσικό δροσισμό. Περαιτέρω προστατεύουν το δώμα από τα θερμικά φορτία της ηλιακής ακτινοβολίας. Η διαπερατότητα του φυσικού εδάφους προσφέρει φυσική αποστράγγιση των ομβρίων υδάτων, όπως και τη συλλογή τους σε ειδικές δεξαμενές για χρήσεις άρδευσης. Η φύτευση, τέλος, ψηλών δέντρων, στην περίμετρο του οικοπέδου που γειτνιάζει με το σκληρό όριο της Λεωφόρου Ποσειδώνος, λειτουργεί ως προστατευτικό φίλτρο απορροφώντας την οχλοβοή της πόλης.
Το δομημένο περιβάλλον σε συνέργεια με το φυσικό στοιχείο αποτελούν μια νέα τοπολογία, μέσω των φυτεμένων δωμάτων, της εκτενούς φύτευσης και του συνδυασμού σκίασης με αρχιτεκτονικά και φυσικά μέσα. Οι υποδομές επαναφοράς της άμεσης επαφής με τη θάλασσα εμπίπτουν στο συνολικό πλαίσιο ενίσχυσης της βιοφιλίας και σύνδεσης του ανθρώπου με τη φύση.