Τετάρτη, 08 Φεβρουαρίου 2023 16:45
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών επικεντρώνεται στην αρμονική συμβίωση δύο αντικρουόμενων δυνάμεων της περιοχής.
Από τη μία, η αδιαπέραστη και συνεχής μάζα της πόλης και από την άλλη το περίκλειστο άλσος της Ακαδημίας Πλάτωνος με τις αρχαιολογικές ανασκαφές. Το κτιριολογικό πρόγραμμα του μουσείου προϋποθέτει την κατασκευή ενός ευμεγέθους κτιριακού όγκου
που θα επιβληθεί στο άλσος, περιορίζοντας την επιφάνεια του πολύτιμου δημόσιου χώρου. Αντ’ αυτού η πλειοψηφία της επιφάνειας του μουσείου αναπτύσσεται υπογείως και επηρεάζει τοπικά το έδαφος, δημιουργώντας ομαλές εξάρσεις και σκάμματα που ενισχύουν την οριζόντια τοπογραφία. Το μουσείο συνδιαλέγεται με το υπάρχον πεδίο και μετασχηματίζεται αρμονικά σε ένα κτίριο-έδαφος.
Η αρχιτεκτονική προσέγγιση υποστηρίζει την καινοτομία του συγκεκριμένου μουσείου καθώς δίνει έμφαση στην τοπογραφία, την πολεοδομία και τη δημόσια αρχαιολογία, αφού ενσωματώνει δημιουργικά τόσο τους άξονες του τοπίου, όσο και την πολεοδομία της πόλης, ενώ αγκαλιάζει αφενός τα αρχαιολογικά ευρήματα εντός του χώρου, αφετέρου τη σχέση ανοικτού και κλειστού, δημόσιου και ιδιωτικού.
Η πόλη και το άλσος αλληλοεπιδρούν στο κέντρο του οικοπέδου δημιουργώντας έναν κόμβο στροβιλοειδούς κίνησης που δρα ως κεντρομόλος και ταυτόχρονα ως φυγόκεντρος δύναμη ροών και δραστηριοτήτων. Η πολική χάραξη δημιουργεί ένα ορθογωνικό ρήγμα στο κέντρο όπου τεμαχίζει τον χώρο σε τέσσερις διακριτές πτέρυγες. Τα δώματα αναδύονται από το έδαφος, εμφανίζοντας επικλινείς, βατές επιφάνειες, επεκτείνοντας την υπάρχουσα φυτεμένη επιφάνεια του άλσους ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζουν άνετες συνθήκες φυσικού φωτισμού και αερισμού, στους επισκέπτες και στους εργαζόμενους. Η καθαρότητα και η ευελιξία των εκθεσιακών χώρων αναγνωρίζει
τη βασική αρχή ότι η πόλη είναι ζωντανός οργανισμός, ο οποίος μεταλλάσσεται διαρκώς. Η εναλλαγή κλειστών και ανοικτών χώρων, η δυνατότητα θέασης του εσωτερικού του μουσείου από διαφορετικές οπτικές και σε διαφορετικό βαθμό αποσκοπούν στη δημιουργία μιας σχέσης οικειότητας μεταξύ μουσείου και επισκέπτη που θα οδηγήσει ακόμη και μη επισκέπτες να αισθανθούν την άνεση να διαβούν τις πόρτες του μουσείου ή να μετάσχουν των μηνυμάτων του.
Η πρόταση δίνει έμφαση στον σχεδιασμό ενός δημοσίου χώρου που συμπεριλαμβάνει το μουσείο, τις αρχαιολογικές ανασκαφές και χώρους αναψυχής και άθλησης, ενθαρρύνοντας την συμμετοχικότητα. Ο αρχές σχεδιασμού του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου προβάλλουν το όραμα της Αθήνας του μέλλοντος. Μιας πόλης που σχετίζει τις κτιριακές υποδομές με το φυσικό έδαφος και το τοπίο, μιας πόλης που σέβεται, αναδεικνύει και συνυπάρχει αρμονικά με την φύση και την ιστορία της, λαμβάνοντας υπόψιν όλους τους πολίτες της.
Από τη μία, η αδιαπέραστη και συνεχής μάζα της πόλης και από την άλλη το περίκλειστο άλσος της Ακαδημίας Πλάτωνος με τις αρχαιολογικές ανασκαφές. Το κτιριολογικό πρόγραμμα του μουσείου προϋποθέτει την κατασκευή ενός ευμεγέθους κτιριακού όγκου
που θα επιβληθεί στο άλσος, περιορίζοντας την επιφάνεια του πολύτιμου δημόσιου χώρου. Αντ’ αυτού η πλειοψηφία της επιφάνειας του μουσείου αναπτύσσεται υπογείως και επηρεάζει τοπικά το έδαφος, δημιουργώντας ομαλές εξάρσεις και σκάμματα που ενισχύουν την οριζόντια τοπογραφία. Το μουσείο συνδιαλέγεται με το υπάρχον πεδίο και μετασχηματίζεται αρμονικά σε ένα κτίριο-έδαφος.
Η αρχιτεκτονική προσέγγιση υποστηρίζει την καινοτομία του συγκεκριμένου μουσείου καθώς δίνει έμφαση στην τοπογραφία, την πολεοδομία και τη δημόσια αρχαιολογία, αφού ενσωματώνει δημιουργικά τόσο τους άξονες του τοπίου, όσο και την πολεοδομία της πόλης, ενώ αγκαλιάζει αφενός τα αρχαιολογικά ευρήματα εντός του χώρου, αφετέρου τη σχέση ανοικτού και κλειστού, δημόσιου και ιδιωτικού.
Η πόλη και το άλσος αλληλοεπιδρούν στο κέντρο του οικοπέδου δημιουργώντας έναν κόμβο στροβιλοειδούς κίνησης που δρα ως κεντρομόλος και ταυτόχρονα ως φυγόκεντρος δύναμη ροών και δραστηριοτήτων. Η πολική χάραξη δημιουργεί ένα ορθογωνικό ρήγμα στο κέντρο όπου τεμαχίζει τον χώρο σε τέσσερις διακριτές πτέρυγες. Τα δώματα αναδύονται από το έδαφος, εμφανίζοντας επικλινείς, βατές επιφάνειες, επεκτείνοντας την υπάρχουσα φυτεμένη επιφάνεια του άλσους ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζουν άνετες συνθήκες φυσικού φωτισμού και αερισμού, στους επισκέπτες και στους εργαζόμενους. Η καθαρότητα και η ευελιξία των εκθεσιακών χώρων αναγνωρίζει
τη βασική αρχή ότι η πόλη είναι ζωντανός οργανισμός, ο οποίος μεταλλάσσεται διαρκώς. Η εναλλαγή κλειστών και ανοικτών χώρων, η δυνατότητα θέασης του εσωτερικού του μουσείου από διαφορετικές οπτικές και σε διαφορετικό βαθμό αποσκοπούν στη δημιουργία μιας σχέσης οικειότητας μεταξύ μουσείου και επισκέπτη που θα οδηγήσει ακόμη και μη επισκέπτες να αισθανθούν την άνεση να διαβούν τις πόρτες του μουσείου ή να μετάσχουν των μηνυμάτων του.
Η πρόταση δίνει έμφαση στον σχεδιασμό ενός δημοσίου χώρου που συμπεριλαμβάνει το μουσείο, τις αρχαιολογικές ανασκαφές και χώρους αναψυχής και άθλησης, ενθαρρύνοντας την συμμετοχικότητα. Ο αρχές σχεδιασμού του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου προβάλλουν το όραμα της Αθήνας του μέλλοντος. Μιας πόλης που σχετίζει τις κτιριακές υποδομές με το φυσικό έδαφος και το τοπίο, μιας πόλης που σέβεται, αναδεικνύει και συνυπάρχει αρμονικά με την φύση και την ιστορία της, λαμβάνοντας υπόψιν όλους τους πολίτες της.
Published in
PROJECTS
Πέμπτη, 10 Μαρτίου 2022 12:26
ΜΑΡΙΝΑ ΑΛΙΜΟΥ
Η υφιστάμενη κατάσταση στη μαρίνα χαρακτηρίζεται από μια παράλληλη, αποκομμένη και μη διαπερατή, ανάπτυξη των οικιστικών χρήσεων, της κύριας οδικής αρτηρίας της Λεωφόρου Ποσειδώνος, του γραμμικού πρασίνου και της μαρίνας.
Μια πρώτη κίνηση διάτρησης του σκληρού ορίου της Λεωφόρου Ποσειδώνος είναι η επανάληψη της κλίμακας και του καννάβου της πόλης με τη δημιουργία νέων κτιρίων εμπορικών χρήσεων, αναψυχής κι ελλιμενισμού στην επιφάνεια της μαρίνας. Η ιδιαίτερη μορφή και το επαναληπτικό μοτίβο των αλλεπάλληλων προβλήτων της μαρίνας ως στοιχείο, δημιουργεί ενδιαφέρον στη δημιουργία κενών και πλήρων. Η δημιουργία ενός σχηματικού καθρεπτίσματος, ανάμεσα στο φυσικό στοιχείο του νερού και του δομημένου πρασίνου αναζωογονεί την περιοχή με όρους οικολογίας, βοηθώντας στο μικροκλίμα της περιοχής. Η επίδραση του σχήματος των προβλήτων, σε συνέργεια με το δομημένο πράσινο, καθορίζουν τον τελικό κάνναβο και μορφή των χρήσεων στη μαρίνα, με γνώμονα το κτιριολογικό πρόγραμμα και τον καθορισμό των αναγκαίων επιφανείων δραστηριοτήτων, εκτόνωσης και στάσης. Η διοχέτευση προς το θαλάσσιο μέτωπο μέσω νέων διόδων κυκλοφορίας και χρήσεων καθιστά τη Μαρίνα Αλίμου ως τη διεπαφή ανάμεσα στη ζωή της πόλης και στη ζωή της θάλασσας, με τις χρήσεις του ελλιμενισμού να αποτελούν συγχρόνως μια οικονομική δραστηριότητα αλλά και ένα "σκηνικό γεγονός" για τους επισκέπτες της μαρίνας. Οι διαμορφώσεις στη μαρίνα αποτελούν το υπόβαθρο για πολλαπλές δραστηριότητες στον εξωτερικό χώρο σε περιόδους καλοκαιρίας. Η παρουσία εκτενούς δομημένου πρασίνου και στεγάστρων δημιουργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για σκίαση και δροσισμό. Το πράσινο διαχέεται δημιουργώντας μία νέα τοπολογία όπου το δομημένο πράσινο λειτουργεί ως ενοποιητικό στοιχείο ανάμεσα στο υγρό στοιχείο της θάλασσας και του ρέματος της Πικροδάφνης. Οι εσωτερικοί χώροι του δομημένου κτιριολογικού αποτελούν το κέλυφος προστασίας από το κρύο, αφήνοντας τη θέα και την εγγύτητα με το φυσικό στοιχείο και τον εξωτερικό χώρο ανεπηρέαστη, μέσω διαμπεροτήτων και διαφανειών.
Ο σχεδιασμός πληροί τις αρχές μιας περιβαλλοντικής και αειφόρου παρέμβασης, μέσω της αύξησης της βιοποικιλότητας και της χρήσης κατάλληλων υλικών και σκιάστρων για αποφυγή του φαινομένου νησίδων θερμότητας. Ο αέρας διοχετεύεται μέσω διαμπεροτήτων, αλλά και οπών στα στέγαστρα, ούτως ώστε να μην "εγκλωβίζεται" σε σκληρά κελύφη. Με αυτό τον τρόπο η μαρίνα δροσίζεται σε όλη την έκταση της. Οι κινητές περσίδες προσαρμόζονται με στόχο την επίτευξη ελαχιστοποίησης του ηλιακού θερμικού φορτίου. Τα φυτεμένα δώματα συμβάλλουν στη διαχείριση των ομβρίων υδάτων αυξάνοντας το φυσικό δροσισμό. Περαιτέρω προστατεύουν το δώμα από τα θερμικά φορτία της ηλιακής ακτινοβολίας. Η διαπερατότητα του φυσικού εδάφους προσφέρει φυσική αποστράγγιση των ομβρίων υδάτων, όπως και τη συλλογή τους σε ειδικές δεξαμενές για χρήσεις άρδευσης. Η φύτευση, τέλος, ψηλών δέντρων, στην περίμετρο του οικοπέδου που γειτνιάζει με το σκληρό όριο της Λεωφόρου Ποσειδώνος, λειτουργεί ως προστατευτικό φίλτρο απορροφώντας την οχλοβοή της πόλης.
Το δομημένο περιβάλλον σε συνέργεια με το φυσικό στοιχείο αποτελούν μια νέα τοπολογία, μέσω των φυτεμένων δωμάτων, της εκτενούς φύτευσης και του συνδυασμού σκίασης με αρχιτεκτονικά και φυσικά μέσα. Οι υποδομές επαναφοράς της άμεσης επαφής με τη θάλασσα εμπίπτουν στο συνολικό πλαίσιο ενίσχυσης της βιοφιλίας και σύνδεσης του ανθρώπου με τη φύση.
Μια πρώτη κίνηση διάτρησης του σκληρού ορίου της Λεωφόρου Ποσειδώνος είναι η επανάληψη της κλίμακας και του καννάβου της πόλης με τη δημιουργία νέων κτιρίων εμπορικών χρήσεων, αναψυχής κι ελλιμενισμού στην επιφάνεια της μαρίνας. Η ιδιαίτερη μορφή και το επαναληπτικό μοτίβο των αλλεπάλληλων προβλήτων της μαρίνας ως στοιχείο, δημιουργεί ενδιαφέρον στη δημιουργία κενών και πλήρων. Η δημιουργία ενός σχηματικού καθρεπτίσματος, ανάμεσα στο φυσικό στοιχείο του νερού και του δομημένου πρασίνου αναζωογονεί την περιοχή με όρους οικολογίας, βοηθώντας στο μικροκλίμα της περιοχής. Η επίδραση του σχήματος των προβλήτων, σε συνέργεια με το δομημένο πράσινο, καθορίζουν τον τελικό κάνναβο και μορφή των χρήσεων στη μαρίνα, με γνώμονα το κτιριολογικό πρόγραμμα και τον καθορισμό των αναγκαίων επιφανείων δραστηριοτήτων, εκτόνωσης και στάσης. Η διοχέτευση προς το θαλάσσιο μέτωπο μέσω νέων διόδων κυκλοφορίας και χρήσεων καθιστά τη Μαρίνα Αλίμου ως τη διεπαφή ανάμεσα στη ζωή της πόλης και στη ζωή της θάλασσας, με τις χρήσεις του ελλιμενισμού να αποτελούν συγχρόνως μια οικονομική δραστηριότητα αλλά και ένα "σκηνικό γεγονός" για τους επισκέπτες της μαρίνας. Οι διαμορφώσεις στη μαρίνα αποτελούν το υπόβαθρο για πολλαπλές δραστηριότητες στον εξωτερικό χώρο σε περιόδους καλοκαιρίας. Η παρουσία εκτενούς δομημένου πρασίνου και στεγάστρων δημιουργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για σκίαση και δροσισμό. Το πράσινο διαχέεται δημιουργώντας μία νέα τοπολογία όπου το δομημένο πράσινο λειτουργεί ως ενοποιητικό στοιχείο ανάμεσα στο υγρό στοιχείο της θάλασσας και του ρέματος της Πικροδάφνης. Οι εσωτερικοί χώροι του δομημένου κτιριολογικού αποτελούν το κέλυφος προστασίας από το κρύο, αφήνοντας τη θέα και την εγγύτητα με το φυσικό στοιχείο και τον εξωτερικό χώρο ανεπηρέαστη, μέσω διαμπεροτήτων και διαφανειών.
Ο σχεδιασμός πληροί τις αρχές μιας περιβαλλοντικής και αειφόρου παρέμβασης, μέσω της αύξησης της βιοποικιλότητας και της χρήσης κατάλληλων υλικών και σκιάστρων για αποφυγή του φαινομένου νησίδων θερμότητας. Ο αέρας διοχετεύεται μέσω διαμπεροτήτων, αλλά και οπών στα στέγαστρα, ούτως ώστε να μην "εγκλωβίζεται" σε σκληρά κελύφη. Με αυτό τον τρόπο η μαρίνα δροσίζεται σε όλη την έκταση της. Οι κινητές περσίδες προσαρμόζονται με στόχο την επίτευξη ελαχιστοποίησης του ηλιακού θερμικού φορτίου. Τα φυτεμένα δώματα συμβάλλουν στη διαχείριση των ομβρίων υδάτων αυξάνοντας το φυσικό δροσισμό. Περαιτέρω προστατεύουν το δώμα από τα θερμικά φορτία της ηλιακής ακτινοβολίας. Η διαπερατότητα του φυσικού εδάφους προσφέρει φυσική αποστράγγιση των ομβρίων υδάτων, όπως και τη συλλογή τους σε ειδικές δεξαμενές για χρήσεις άρδευσης. Η φύτευση, τέλος, ψηλών δέντρων, στην περίμετρο του οικοπέδου που γειτνιάζει με το σκληρό όριο της Λεωφόρου Ποσειδώνος, λειτουργεί ως προστατευτικό φίλτρο απορροφώντας την οχλοβοή της πόλης.
Το δομημένο περιβάλλον σε συνέργεια με το φυσικό στοιχείο αποτελούν μια νέα τοπολογία, μέσω των φυτεμένων δωμάτων, της εκτενούς φύτευσης και του συνδυασμού σκίασης με αρχιτεκτονικά και φυσικά μέσα. Οι υποδομές επαναφοράς της άμεσης επαφής με τη θάλασσα εμπίπτουν στο συνολικό πλαίσιο ενίσχυσης της βιοφιλίας και σύνδεσης του ανθρώπου με τη φύση.
Published in
PROJECTS
Δευτέρα, 21 Φεβρουαρίου 2022 18:01
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ
Στην σύγχρονη εποχή, η εργασία αποκτά υβριδική μορφή και η ανάγκη για συνεργασία και διαπροσωπική επαφή στον φυσικό χώρο συναντά την ψηφιακή διασύνδεση. Οι χώροι εργασίας αλλάζουν παράλληλα με την πραγματικότητα της πανδημίας και η αρχιτεκτονική καλείται να εκφράσει χωρικά αυτή τη νέα συνθήκη. Το σύγχρονο κτίριο γραφείων επαναπροσδιορίζεται με στόχο την περιβαλλοντική αειφορία και τη λειτουργική ευελιξία.
Η πρόταση μας για τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που αφορά στο οικόπεδο όπου βρίσκονταν τα γραφεία της Kodak στο Μαρούσι καλείται να διαμορφώσει ένα σύμπλεγμα κτιρίων που λειτουργεί ως σύγχρονο επιχειρηματικό πάρκο, όπου η συνάφεια των κτιρίων θα ενισχύσει την επιχειρηματικότητα και θα αποτελέσει πόλο έλξης για νέες εταιρείες στην ευρύτερη περιοχή. Πρόκειται για ένα συγκρότημα γραφείων και καταστημάτων το οποίο αποτελείται από έξι κτίρια πέντε ορόφων, με κεντρικό υπαίθριο χώρο και δύο υπόγεια.
Οι βασικές σχεδιαστικές χειρονομίες που ορίζουν τη μορφή του συγκροτήματος είναι:
Η μεταβολή
Μέσα από το ενιαίο κέλυφος, η διάσπαση των κτιρίων και οι συνδέσεις τους καθ’ ύψος επιτρέπουν την συμβίωση ετερόκλητων εταιρειών και χρηστών. Με αυτό τον τρόπο, μια εταιρεία μπορεί να στεγαστεί σε ένα αυτοτελές κτίριο ή δύο γειτονικά τα οποία συνδέονται σε πολλαπλά επίπεδα. Η ταυτότητα των εταιρειών-ενοίκων διατηρείται, καθώς προβάλλεται η θέση τους στο συγκρότημα με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με τη θέση και τη διάταξή τους. Ο σχεδιασμός δίνει τη δυνατότητα στο συγκρότημα να λειτουργεί σε διαφορετικές κλίμακες και χωροθετήσεις. Έτσι, αποκτά την πολυμορφική λειτουργία μιας γειτονιάς.
Το ενιαίο
Η κατασκευή γίνεται καταρχάς αντιληπτή από απόσταση ως ένα αντικείμενο με ευσύνοπτη και χαρακτηριστική τρισδιάστατη εικόνα, η οποία παραχωρεί σταδιακά τη θέση της σε μια αναλυτικότερη κτιριακή παρουσία καθώς ο παρατηρητής πλησιάζει και εισέρχεται στον εσωτερικό χώρο. To τυπικό μονολιθικό κτίριο γραφείων μεταβάλλεται μέσω της διάσπασης του σε επιμέρους όγκους που επιτρέπουν τον διάλογο του κτιρίου με το πράσινο, τη δημιουργία ενός κεντρικού υπαίθριου χώρου συνάθροισης, την βελτίωση του μικροκλίματος και την αυτονομία των εταιρειών που θα στεγαστούν στο συγκρότημα, λειτουργικά και ενεργειακά.
Το πράσινο επιχειρηματικό κέντρο
Το συγκρότημα στεγάζει διαφορετικές χρήσεις και προσδίδει στην περιοχή έναν νέο δημόσιο χώρο. Η κεντρική πλατεία λειτουργεί ως πυκνωτής, χώρος συνάντησης από τον οποίο γίνεται η είσοδος στα κτίρια και αποτελεί τον βασικό χώρο εκτόνωσης του συγκροτήματος. Διατηρείται τμήμα του υφιστάμενου πρασίνου στον κεντρικό υπαίθριο χώρο και προστίθενται νέες φυτεύσεις στο επίπεδο του ισογείου και στα δώματα, βελτιώνοντας το μικροκλίμα. Σε αυτό βοηθούν και οι επιφάνειες νερού, οι οποίες επιτρέπουν τον καλύτερο δροσισμό κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Το πορώδες
Το κτίριο «διαρρηγνύει» το κέλυφός του και διασπάται, οριοθετώντας την κεντρική πλατεία και τους πράσινους χώρους. Έτσι, οργανώνονται η κυκλοφορία και η στάση στο συγκρότημα. Το κενό σηματοδοτεί τις εισόδους και την περιοχή των εμπορικών χρήσεων. Με αυτόν τον τρόπο, ενισχύεται η αλληλεπίδραση αυτών των χρήσεων και εμπλουτίζεται η κίνηση στο επίπεδο του ισογείου με πράσινες οπτικές φυγές. Παράλληλα, το πορώδες, ως σχεδιαστική χειρονομία, δημιουργεί ένα παθητικό περιβαλλοντικά κτίριο το οποίο σκιάζεται σε διαφορετικές ώρες.
Στο νέο αυτό συγκρότημα που δημιουργείται, οι συνέργειες μεταξύ των κτιρίων, οι συνθήκες φωτισμού και αερισμού, η διάχυση των ορίων εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, η διαμπερότητα, η δυνατότητα για εύκολη τροποποίηση των χώρων εργασίας συνθέτουν τη νέα εργασιακή πραγματικότητα με άξονα την ευελιξία των εταιρειών και την καλύτερη καθημερινότητα των εργαζομένων.
Η πρόταση μας για τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που αφορά στο οικόπεδο όπου βρίσκονταν τα γραφεία της Kodak στο Μαρούσι καλείται να διαμορφώσει ένα σύμπλεγμα κτιρίων που λειτουργεί ως σύγχρονο επιχειρηματικό πάρκο, όπου η συνάφεια των κτιρίων θα ενισχύσει την επιχειρηματικότητα και θα αποτελέσει πόλο έλξης για νέες εταιρείες στην ευρύτερη περιοχή. Πρόκειται για ένα συγκρότημα γραφείων και καταστημάτων το οποίο αποτελείται από έξι κτίρια πέντε ορόφων, με κεντρικό υπαίθριο χώρο και δύο υπόγεια.
Οι βασικές σχεδιαστικές χειρονομίες που ορίζουν τη μορφή του συγκροτήματος είναι:
Η μεταβολή
Μέσα από το ενιαίο κέλυφος, η διάσπαση των κτιρίων και οι συνδέσεις τους καθ’ ύψος επιτρέπουν την συμβίωση ετερόκλητων εταιρειών και χρηστών. Με αυτό τον τρόπο, μια εταιρεία μπορεί να στεγαστεί σε ένα αυτοτελές κτίριο ή δύο γειτονικά τα οποία συνδέονται σε πολλαπλά επίπεδα. Η ταυτότητα των εταιρειών-ενοίκων διατηρείται, καθώς προβάλλεται η θέση τους στο συγκρότημα με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με τη θέση και τη διάταξή τους. Ο σχεδιασμός δίνει τη δυνατότητα στο συγκρότημα να λειτουργεί σε διαφορετικές κλίμακες και χωροθετήσεις. Έτσι, αποκτά την πολυμορφική λειτουργία μιας γειτονιάς.
Το ενιαίο
Η κατασκευή γίνεται καταρχάς αντιληπτή από απόσταση ως ένα αντικείμενο με ευσύνοπτη και χαρακτηριστική τρισδιάστατη εικόνα, η οποία παραχωρεί σταδιακά τη θέση της σε μια αναλυτικότερη κτιριακή παρουσία καθώς ο παρατηρητής πλησιάζει και εισέρχεται στον εσωτερικό χώρο. To τυπικό μονολιθικό κτίριο γραφείων μεταβάλλεται μέσω της διάσπασης του σε επιμέρους όγκους που επιτρέπουν τον διάλογο του κτιρίου με το πράσινο, τη δημιουργία ενός κεντρικού υπαίθριου χώρου συνάθροισης, την βελτίωση του μικροκλίματος και την αυτονομία των εταιρειών που θα στεγαστούν στο συγκρότημα, λειτουργικά και ενεργειακά.
Το πράσινο επιχειρηματικό κέντρο
Το συγκρότημα στεγάζει διαφορετικές χρήσεις και προσδίδει στην περιοχή έναν νέο δημόσιο χώρο. Η κεντρική πλατεία λειτουργεί ως πυκνωτής, χώρος συνάντησης από τον οποίο γίνεται η είσοδος στα κτίρια και αποτελεί τον βασικό χώρο εκτόνωσης του συγκροτήματος. Διατηρείται τμήμα του υφιστάμενου πρασίνου στον κεντρικό υπαίθριο χώρο και προστίθενται νέες φυτεύσεις στο επίπεδο του ισογείου και στα δώματα, βελτιώνοντας το μικροκλίμα. Σε αυτό βοηθούν και οι επιφάνειες νερού, οι οποίες επιτρέπουν τον καλύτερο δροσισμό κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Το πορώδες
Το κτίριο «διαρρηγνύει» το κέλυφός του και διασπάται, οριοθετώντας την κεντρική πλατεία και τους πράσινους χώρους. Έτσι, οργανώνονται η κυκλοφορία και η στάση στο συγκρότημα. Το κενό σηματοδοτεί τις εισόδους και την περιοχή των εμπορικών χρήσεων. Με αυτόν τον τρόπο, ενισχύεται η αλληλεπίδραση αυτών των χρήσεων και εμπλουτίζεται η κίνηση στο επίπεδο του ισογείου με πράσινες οπτικές φυγές. Παράλληλα, το πορώδες, ως σχεδιαστική χειρονομία, δημιουργεί ένα παθητικό περιβαλλοντικά κτίριο το οποίο σκιάζεται σε διαφορετικές ώρες.
Στο νέο αυτό συγκρότημα που δημιουργείται, οι συνέργειες μεταξύ των κτιρίων, οι συνθήκες φωτισμού και αερισμού, η διάχυση των ορίων εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, η διαμπερότητα, η δυνατότητα για εύκολη τροποποίηση των χώρων εργασίας συνθέτουν τη νέα εργασιακή πραγματικότητα με άξονα την ευελιξία των εταιρειών και την καλύτερη καθημερινότητα των εργαζομένων.
Published in
PROJECTS
Τετάρτη, 25 Αυγούστου 2021 14:40
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Το κατάλυμα τοποθετείται σε οικόπεδο 52 στρεμμάτων, το οποίο βρίσκεται στο βασικό άξονα σύνδεσης του αεροδρομίου Μακεδονία με την πόλη της Θεσσαλονικής και εκτείνεται εώς τον αιγιαλό με απρόσκοπτη θέα προς το Θερμαϊκό Κόλπο.
Η ιδιαίτερη τοποθεσία του οικοπέδου, καθώς και οι υφιστάμενες νησίδες φυσικού πρασίνου, που εντοπίζονται εντός του, καθόρισαν την κεντρική ιδέα της σύνθεσης και ογκοπλασίας ενός αστικού resort που κύριο στόχο έχει τη διάχυση του φυσικού στοιχείο στο αστικό.
Πιο συγκεκριμένα, το αυστηρό ορθοκανονικό σύστημα του αστικού ιστού μεταβάλλεται και μετασχηματίζεται εντός του οικοπέδου από ένα άκαμπτο γραμμικό σύστημα σε ένα εύκαμπτο δυναμικό σύστημα που παραλαμβάνει το κτιριολογικό πρόγραμμα. Το ροϊκό σύστημα χαράξεων «αγκαλιάζει» τις περιοχές υφιστάμενου πρασίνου, στα πλαίσια μιας περιβαλλοντικά βιώσιμης και οικολογικής πρακτικής. Με αυτό τον τρόπο, το φυσικό και δομημένο ενοποιούνται σε ένα ενιαίο οργανικό σύνολο, που αναδύεται σχηματικά από το θαλάσσιο μέτωπο, ως ένα ροϊκό δίκτυο ποταμού.
Το συγκρότημα αποτελείται από 3 κυρίως κτίρια – μπάρες, τα οποία ενοποιούνται μεταξύ τους στην κορυφή του οικοπέδου, όπου αναπτύσσονται στο μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος και μεταβάλλονται σε χαμηλότερο ύψος όσο προσχωρούν προς το θαλάσσιο μέτωπο. Σε ό,τι αφορά το κτιριολογικό πρόγραμμα, οι κοινόχρηστες και υπερτοπικές χρήσεις αναπτύσσονται επί του οδικού μετώπου, όπως είναι ο χώρος υποδοχής, η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια και club, ενώ δωμάτια, beach bar και εστιατόριο εντοπίζονται προς το θαλάσσιο μέτωπο.
Οι μπάρες επιμερίζονται σε μονάδες – bungalows που διαχέονται σε εκτενή κολυμβητική επιφάνεια και χώρων πρασίνου. Η κολυμβητική επιφάνεια είναι τύπου beach entry pool, δημιουργώντας την αίσθηση ότι παραλία και πισίνα ενώνονται μέσω μίας χερσονήσου. Το σύνολο των δωματίων είναι 195 κι έχουν απρόσκοπτη θέα προς το θερμαϊκό κόλπο μέσω του μετασχηματισμού του κτιρίου με βάση την ορατότητα προς τη θάλασσα. Στοιχεία διαμπερότητας και πολλαπλών θεάσεων, εντείνονται μέσω αμφιθεατρικών διατάξεων και ροϊκών χαράξεων που χαρίζουν στον επισκέπτη μια πλούσια εμπειρία περιδιάβασης και χαλάρωσης με έντονο το φυσικό στοιχείο εντός του αστικού ιστού.
Η ιδιαίτερη τοποθεσία του οικοπέδου, καθώς και οι υφιστάμενες νησίδες φυσικού πρασίνου, που εντοπίζονται εντός του, καθόρισαν την κεντρική ιδέα της σύνθεσης και ογκοπλασίας ενός αστικού resort που κύριο στόχο έχει τη διάχυση του φυσικού στοιχείο στο αστικό.
Πιο συγκεκριμένα, το αυστηρό ορθοκανονικό σύστημα του αστικού ιστού μεταβάλλεται και μετασχηματίζεται εντός του οικοπέδου από ένα άκαμπτο γραμμικό σύστημα σε ένα εύκαμπτο δυναμικό σύστημα που παραλαμβάνει το κτιριολογικό πρόγραμμα. Το ροϊκό σύστημα χαράξεων «αγκαλιάζει» τις περιοχές υφιστάμενου πρασίνου, στα πλαίσια μιας περιβαλλοντικά βιώσιμης και οικολογικής πρακτικής. Με αυτό τον τρόπο, το φυσικό και δομημένο ενοποιούνται σε ένα ενιαίο οργανικό σύνολο, που αναδύεται σχηματικά από το θαλάσσιο μέτωπο, ως ένα ροϊκό δίκτυο ποταμού.
Το συγκρότημα αποτελείται από 3 κυρίως κτίρια – μπάρες, τα οποία ενοποιούνται μεταξύ τους στην κορυφή του οικοπέδου, όπου αναπτύσσονται στο μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος και μεταβάλλονται σε χαμηλότερο ύψος όσο προσχωρούν προς το θαλάσσιο μέτωπο. Σε ό,τι αφορά το κτιριολογικό πρόγραμμα, οι κοινόχρηστες και υπερτοπικές χρήσεις αναπτύσσονται επί του οδικού μετώπου, όπως είναι ο χώρος υποδοχής, η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια και club, ενώ δωμάτια, beach bar και εστιατόριο εντοπίζονται προς το θαλάσσιο μέτωπο.
Οι μπάρες επιμερίζονται σε μονάδες – bungalows που διαχέονται σε εκτενή κολυμβητική επιφάνεια και χώρων πρασίνου. Η κολυμβητική επιφάνεια είναι τύπου beach entry pool, δημιουργώντας την αίσθηση ότι παραλία και πισίνα ενώνονται μέσω μίας χερσονήσου. Το σύνολο των δωματίων είναι 195 κι έχουν απρόσκοπτη θέα προς το θερμαϊκό κόλπο μέσω του μετασχηματισμού του κτιρίου με βάση την ορατότητα προς τη θάλασσα. Στοιχεία διαμπερότητας και πολλαπλών θεάσεων, εντείνονται μέσω αμφιθεατρικών διατάξεων και ροϊκών χαράξεων που χαρίζουν στον επισκέπτη μια πλούσια εμπειρία περιδιάβασης και χαλάρωσης με έντονο το φυσικό στοιχείο εντός του αστικού ιστού.
Published in
PROJECTS
Τρίτη, 02 Φεβρουαρίου 2021 13:54
ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΠΙ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ
Το έργο έχει ως στόχο την αναζωογόνηση της περιοχής και την προσέλκυση νέων στον αθλητισμό, σε ένα περιβάλλον που εμπνέει την ομαδικότητα, το παιχνίδι και την ορατότητα των ξεχωριστών ταλέντων των νέων. Το κτιριολογικό πρόγραμμα περιλαμβάνει γήπεδο μπάσκετ, γυμναστήριο, πισίνα, αποδυτήρια και υπαίθρια διαμορφωση beach volley.
Το αθλητικό κέντρο αντιμετωπίζεται σαν ένα σώμα που πάλλεται και μεταμορφώνεται μέσω των παραμέτρων του κτιριολογικού προγράμματος και της εμπειρίας στο χώρο. Η προοπτική μελλοντικής επέκτασης των γηπέδων του μπάσκετ μας οδηγεί στην αποκόλληση του όγκου των γηπέδων και στην άρθρωση του με το υπόλοιπο κτίριο μέσω ενός γυάλινου κουτιού. Η διαμπερότητα των κινήσεων και προσβάσεων αλληλεπιδρούν με το κτίριο μέσω διαμόρφωσης, μετατόπισης και υπερύψωσης των όγκων, προσδίδοντας στο κτίριο το παιχνίδισμα και τον παλμό ενός σώματος σε κίνηση. Αυτός ο παιγνιώδης παλμός ανταποκρίνεται στην συνολική αντιμέτωπιση του σχεδιασμού, είτε αφορά στην κάτοψη, είτε στην ογκοπλασία, είτε στην όψη.
Η εξωτερίκευση της αθλητικής δραστηριότητας αποτελεί έναν τρόπο διάδοσης των αρετών του αθλητισμού και ενίσχυσης της κοινωνικότητας. Ο σχεδιασμός του κτιρίου είναι τέτοιος ώστε να αναδεικνύεται ο κάθε ένας ατομικά αλλά και συγχρόνως να νιώθει μέλος μιας ευρύτερης ομάδας. Οι δραστηριότητες και η πολλαπλή ορατότητα τους προσδίδουν στο κτίριο ζωντάνια, ενισχύοντας και την απόδοση των αθλητών.
Το αθλητικό κέντρο αντιμετωπίζεται σαν ένα σώμα που πάλλεται και μεταμορφώνεται μέσω των παραμέτρων του κτιριολογικού προγράμματος και της εμπειρίας στο χώρο. Η προοπτική μελλοντικής επέκτασης των γηπέδων του μπάσκετ μας οδηγεί στην αποκόλληση του όγκου των γηπέδων και στην άρθρωση του με το υπόλοιπο κτίριο μέσω ενός γυάλινου κουτιού. Η διαμπερότητα των κινήσεων και προσβάσεων αλληλεπιδρούν με το κτίριο μέσω διαμόρφωσης, μετατόπισης και υπερύψωσης των όγκων, προσδίδοντας στο κτίριο το παιχνίδισμα και τον παλμό ενός σώματος σε κίνηση. Αυτός ο παιγνιώδης παλμός ανταποκρίνεται στην συνολική αντιμέτωπιση του σχεδιασμού, είτε αφορά στην κάτοψη, είτε στην ογκοπλασία, είτε στην όψη.
Η εξωτερίκευση της αθλητικής δραστηριότητας αποτελεί έναν τρόπο διάδοσης των αρετών του αθλητισμού και ενίσχυσης της κοινωνικότητας. Ο σχεδιασμός του κτιρίου είναι τέτοιος ώστε να αναδεικνύεται ο κάθε ένας ατομικά αλλά και συγχρόνως να νιώθει μέλος μιας ευρύτερης ομάδας. Οι δραστηριότητες και η πολλαπλή ορατότητα τους προσδίδουν στο κτίριο ζωντάνια, ενισχύοντας και την απόδοση των αθλητών.
Published in
PROJECTS
Τετάρτη, 08 Ιανουαρίου 2020 14:04
"ΓΗΠΕΔΟ ΖΩΗΣ" ΑΜΚΕ
Το «Γήπεδο Ζωής» είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός του οποίου αποστολή αποτελεί η δημιουργία ενός κέντρου όπου παιδιά και νέοι, θα συμμετέχουν σε αθλητικά, πολιτιστικά, και ακαδημαϊκά προγράμματα, τα οποία θα τα βοηθήσουν να αναπτύξουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες ανακαλύπτοντας παράλληλα την κλίση και τις δεξιότητές τους. Το έργο υλοποιείται με τη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Αφετηρία της σκέψης μας για το κτίριο αποτέλεσαν τρεις εντελώς διαφορετικοί τόποι: η αλάνα, ο προαύλιος χώρος του σχολείου και η παραδοσιακή αυλή του συνοικιακού αθηναϊκού σπιτιού. Η ξέγνοιαστη δημιουργική ελευθερία της αλάνας, η οργανωμένη εκπαιδευτική μεθοδολογία του σχολικού προαυλίου και η προστασία και εσωτερικότητα της αυλής του οικογενειακού σπιτιού, αποτελούν βασικό κομμάτι της χωρικής εμπειρίας, κατά την οποία το παιδί μεγαλώνει και διαμορφώνεται. Οι τρεις αυτοί τόποι, αποτελούν τη φυσική μετάβαση από τον προστατευμένο χώρο του παιδικού μικρόκοσμου, στην περιπετειώδη πραγματικότητα της ζωής.
Η αντίληψη των παιδιών για τον χώρο, απαιτεί την δημιουργία μικρής κλίμακας κατασκευών, οι οποίες θα συνάδουν με την ηλικία τους και επίσης θα αποτρέπουν την «έκθεση» προς τις μεσοτοιχίες των παρακείμενων βιομηχανικών κτιρίων, δημιουργώντας έναν προστατευμένο και φιλόξενο περιβάλλον. Έτσι προτείνεται η οριζόντια ανάπτυξη του κτιρίου προς όλο σχεδόν τον ωφέλιμο χώρο του οικοπέδου και ταυτόχρονα η διάτρησή του σε διάφορα σημεία διαμορφώνοντας εκτεταμένα εσωτερικά κενά, μεγάλα εσωτερικά αίθρια, τα οποία θα επιτρέπουν τον φωτισμό και την λειτουργική ενοποίηση όλων των επιπέδων του κτιρίου. Αυτοί οι υπαίθριοι κενοί χώροι αποτελούν την επανερμηνεία της αλάνας, του αύλειου χώρου του σχολείου και της αυλής στο παραδοσιακό συνοικιακό αθηναϊκό σπίτι. Με αυτό τον συμβολικό τρόπο εγγράφεται στο κτίριο η χωρική εμπειρία του αστικού αθηναϊκού τοπίου των τελευταίων ετών και η μετάβαση του παιδιού από το σπίτι, στο σχολείο και τέλος στη πόλη.
Βασικός στόχος της πρότασής μας είναι η δημιουργία ενός χώρου κοινωνικής συναναστροφής όπου οι μαθητές θα μπορούν να συναντιούνται, να αθλούνται και να χαλαρώνουν. Στο χώρο αυτό, ο νέος, μέσα από την προσωπική ενδοσκόπηση, θα μπορεί να εξερευνήσει τον εσωτερικό του κόσμο, «το κρυφό του δωμάτιο», και να αποκτήσει τα κατάλληλα εφόδια για να ανακαλύψει το ταλέντο του και να κατακτήσει το μέλλον του.
Published in
PROJECTS
Τρίτη, 15 Μαϊος 2018 16:23
ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕΙΚΤΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΓΚΑΝΑ
Η ανάπτυξη μεικτών χρήσεων του “Angelina Amusement Development Park” βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της Άκρα στην Γκάνα και καλύπτει μια έκταση 6.000 στρεμμάτων στα προάστια του Aburi.
Τα αρχέτυπα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που εντοπίστηκαν σε όλη την περιοχή της Γκάνας αποτέλεσαν την έμπνευση για την οργάνωση και χωροθέτηση των ενοτήτων της ανάπτυξης και γενικότερα επηρέασαν τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Οι μονάδες στρογγυλής διατομής, η ομαδοποίησή τους γύρω από έναν κεντρικό χώρο με μία μόνο είσοδο και έξοδο, η περίφραξη γύρω από τις κτιριακές μονάδες αποτελούν μέρος της έρευνάς μας, που τελικά παρήγαγε το masterplan.
Ο πυρήνας της ανάπτυξης αποτελείται από το κυκλικό κτίριο του εμπορικού κέντρου, το οποίο μορφολογικά συμβολίζει την πρωταρχική αρχιτεκτονική κυψέλη γύρω από την οποία είναι οργανωμένα τα πάντα: τα εμπορικά κέντρα, τα εστιατόρια και τα μπαρ, το επιχειρηματικό κέντρο και οι απαραίτητες παροχές εξυπηρέτησης των επισκεπτών.
Βασικό σημείο της ανάπτυξης αποτελεί ένα πάρκο ψυχαγωγίας, το οποίο έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να συνδυάζει τεχνολογικά προηγμένα συστήματα γύρω από το χώρο της ψυχαγωγίας σε ένα οικογενειακό θεματικό πάρκο.
Η περιοχή των αθλητικών εγκαταστάσεων και όλων των αθλητικών εγκαταστάσεων, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων χώρων συγκέντρωσης του κοινού βρίσκονται κοντά στο κέντρο της ανάπτυξης μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο με μεγάλες ανοιχτές εκτάσεις και δεντροστοιχίες που ενισχύουν τη σκίαση τψν αξόνων κίνησης και βελτιώνουν το μικροκλίμα της περιοχής.
Το γήπεδο γκολφ βρίσκεται στην κοιλάδα ανάμεσα σε δύο λόφους. Πρόκειται για επαγγελματικό γήπεδο 18 οπών με παγίδες άμμου και στοιχεία νερού, ενώ το club house και όλες οι απαραίτητες εγκαταστάσεις εντάσσονται στους πρόποδες του λόφου.
Το ξενοδοχειακό συγκρότημα χρησιμεύει ως ορόσημο και σημείο προσανατολισμού για τον επισκέπτη, καθώς το πολυώροφο κτίριο βρίσκεται σε κεντρική υπερυψωμένη θέση και προσφέρει εξαιρετική θέα προς την υπόλοιπη ανάπτυξη.
Η χωροθέτηση των κατοικιών ακολουθεί το χωρικό μοντέλο της οργάνωσης γύρω από ένα κεντρικό κενό, όπως και τα άλλα μέρη της ανάπτυξης. Δύο «γειτονιές» δημιουργούνται στους δύο λόφους που περιβάλλουν την ανάπτυξη, οι οποίες μπορούν να αναπτυχθούν ή να συρρικνωθούν ανάλογα με τη ζήτηση. Στην κορυφή κάθε λόφου σχεδιάζονται πάρκα με κοινόχρηστες χρήσεις όπου οι κάτοικοι μπορούν να βρουν νηπιαγωγεία, σχολεία, χώρους συνάντησης και όλες τις απαραίτητες εγκαταστάσεις.
Το έργο θα υλοποιηθεί σε 4 φάσεις και αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός 7 ετών. Ο συνολικός προϋπολογισμός θα είναι περίπου 350 εκατομμύρια δολάρια.
Τα αρχέτυπα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που εντοπίστηκαν σε όλη την περιοχή της Γκάνας αποτέλεσαν την έμπνευση για την οργάνωση και χωροθέτηση των ενοτήτων της ανάπτυξης και γενικότερα επηρέασαν τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Οι μονάδες στρογγυλής διατομής, η ομαδοποίησή τους γύρω από έναν κεντρικό χώρο με μία μόνο είσοδο και έξοδο, η περίφραξη γύρω από τις κτιριακές μονάδες αποτελούν μέρος της έρευνάς μας, που τελικά παρήγαγε το masterplan.
Ο πυρήνας της ανάπτυξης αποτελείται από το κυκλικό κτίριο του εμπορικού κέντρου, το οποίο μορφολογικά συμβολίζει την πρωταρχική αρχιτεκτονική κυψέλη γύρω από την οποία είναι οργανωμένα τα πάντα: τα εμπορικά κέντρα, τα εστιατόρια και τα μπαρ, το επιχειρηματικό κέντρο και οι απαραίτητες παροχές εξυπηρέτησης των επισκεπτών.
Βασικό σημείο της ανάπτυξης αποτελεί ένα πάρκο ψυχαγωγίας, το οποίο έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να συνδυάζει τεχνολογικά προηγμένα συστήματα γύρω από το χώρο της ψυχαγωγίας σε ένα οικογενειακό θεματικό πάρκο.
Η περιοχή των αθλητικών εγκαταστάσεων και όλων των αθλητικών εγκαταστάσεων, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων χώρων συγκέντρωσης του κοινού βρίσκονται κοντά στο κέντρο της ανάπτυξης μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο με μεγάλες ανοιχτές εκτάσεις και δεντροστοιχίες που ενισχύουν τη σκίαση τψν αξόνων κίνησης και βελτιώνουν το μικροκλίμα της περιοχής.
Το γήπεδο γκολφ βρίσκεται στην κοιλάδα ανάμεσα σε δύο λόφους. Πρόκειται για επαγγελματικό γήπεδο 18 οπών με παγίδες άμμου και στοιχεία νερού, ενώ το club house και όλες οι απαραίτητες εγκαταστάσεις εντάσσονται στους πρόποδες του λόφου.
Το ξενοδοχειακό συγκρότημα χρησιμεύει ως ορόσημο και σημείο προσανατολισμού για τον επισκέπτη, καθώς το πολυώροφο κτίριο βρίσκεται σε κεντρική υπερυψωμένη θέση και προσφέρει εξαιρετική θέα προς την υπόλοιπη ανάπτυξη.
Η χωροθέτηση των κατοικιών ακολουθεί το χωρικό μοντέλο της οργάνωσης γύρω από ένα κεντρικό κενό, όπως και τα άλλα μέρη της ανάπτυξης. Δύο «γειτονιές» δημιουργούνται στους δύο λόφους που περιβάλλουν την ανάπτυξη, οι οποίες μπορούν να αναπτυχθούν ή να συρρικνωθούν ανάλογα με τη ζήτηση. Στην κορυφή κάθε λόφου σχεδιάζονται πάρκα με κοινόχρηστες χρήσεις όπου οι κάτοικοι μπορούν να βρουν νηπιαγωγεία, σχολεία, χώρους συνάντησης και όλες τις απαραίτητες εγκαταστάσεις.
Το έργο θα υλοποιηθεί σε 4 φάσεις και αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός 7 ετών. Ο συνολικός προϋπολογισμός θα είναι περίπου 350 εκατομμύρια δολάρια.
Published in
PROJECTS
Τετάρτη, 09 Μαϊος 2018 10:21
Ι.Ε.Κ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ
Η πρόταση αφορά στην επανάχρηση και ειδικότερα στην ενεργοποίηση ενός πρώην σχολείου το οποίο εντάσσεται σε μία ζώνη του αστικού ιστού της Λάρισας με ιδιαίτερη πολιτιστική σημασία, που περιλαμβάνει θέατρο και σχολικά συγκροτήματα. Το υπάρχον κτίριο αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αρχιτεκτονικής παραγωγής δημοσίων κτιρίων ρυθμιστικών θεσμών (σχολεία, νοσοκομεία, φυλακές) του 20ου αιώνα ακολουθώντας τη μορφολογία μιας συμπαγούς και εσωστρεφούς δομής η οποία οργανώνεται και κορυφώνεται γύρω από μια εσωτερική, περίκλειστη αυλή.
Αποφεύγοντας την πρακτική μιας λογικής «tabula rasa» ή της αποδόμησης, επιχειρείται η προσέγγιση του κτιρίου στη λογική του παλίμψηστου, διατηρώντας και αναδεικνύοντας τα υπάρχοντα στοιχεία του στο σύνολό τους. Κύριο στόχο προς επίτευξη αποτελεί η έννοια της «εξωστρέφειας», με εργαλεία πραγμάτωσής της δυο βασικές χειρονομίες: (α) τη διαχείριση των ορίων του κτιρίου προς το δρόμο και την πόλη και (β) την ενεργοποίηση του εσωτερικού αιθρίου.
Μια «έκρηξη» προς τα εντός:
Το αίθριο, παρόλο που βρίσκεται στην καρδιά του κτιρίου, ενοποιείται με το δημόσιο χώρο, τόσο οπτικά όσο και κυριολεκτικά. Η είσοδος του κτιρίου καθώς και οι χώροι υποδοχής και αναμονής χωροθετούνται στη νοητή προέκταση του αιθρίου και σχεδιάζονται ως συνέχειά του, καταρρίπτοντας τον μέχρι πρότινος «hortus conclusus» χαρακτήρα και επιτρέποντας την κίνηση από και προς αυτό. Το εξωτερικό όριο διαρρηγνύεται και μέσω της διάνοιξης παραθύρων περιμετρικά του ισογείου έτσι ώστε οι εκπαιδευτικοί χώροι να έχουν οπτική επαφή με το δημόσιο χώρο.
Μια «έκρηξη» προς τα εκτός:
Η προσθήκη κατακόρυφων αρχιτεκτονικών στοιχείων στις όψεις εντάσσει ομαλά το κτίριο στην υπάρχουσα αστική ρυθμολογία. Ταυτόχρονα, προκαλεί τη γεωμετρική οικειοποίηση του χώρου τόσο από τους χρήστες και του κτιρίου όσο και από τους εξωτερικούς παρατηρητές, δίνοντας έμφαση στις έννοιες της στάσης και της κίνησης και ενθαρρύνοντας το διάλογο με την πόλη.
Συνοψίζοντας, με την αναδιάρθρωση των εσωτερικών χώρων και τη διαμόρφωση των όψεων του υπάρχοντος κτιρίου διαμορφώνεται ένα σύγχρονο εκπαιδευτήριο, προτείνοντας έναν τρόπο επανανάγνωσης του παρόντος μέσω του παρελθόντος.
Αποφεύγοντας την πρακτική μιας λογικής «tabula rasa» ή της αποδόμησης, επιχειρείται η προσέγγιση του κτιρίου στη λογική του παλίμψηστου, διατηρώντας και αναδεικνύοντας τα υπάρχοντα στοιχεία του στο σύνολό τους. Κύριο στόχο προς επίτευξη αποτελεί η έννοια της «εξωστρέφειας», με εργαλεία πραγμάτωσής της δυο βασικές χειρονομίες: (α) τη διαχείριση των ορίων του κτιρίου προς το δρόμο και την πόλη και (β) την ενεργοποίηση του εσωτερικού αιθρίου.
Μια «έκρηξη» προς τα εντός:
Το αίθριο, παρόλο που βρίσκεται στην καρδιά του κτιρίου, ενοποιείται με το δημόσιο χώρο, τόσο οπτικά όσο και κυριολεκτικά. Η είσοδος του κτιρίου καθώς και οι χώροι υποδοχής και αναμονής χωροθετούνται στη νοητή προέκταση του αιθρίου και σχεδιάζονται ως συνέχειά του, καταρρίπτοντας τον μέχρι πρότινος «hortus conclusus» χαρακτήρα και επιτρέποντας την κίνηση από και προς αυτό. Το εξωτερικό όριο διαρρηγνύεται και μέσω της διάνοιξης παραθύρων περιμετρικά του ισογείου έτσι ώστε οι εκπαιδευτικοί χώροι να έχουν οπτική επαφή με το δημόσιο χώρο.
Μια «έκρηξη» προς τα εκτός:
Η προσθήκη κατακόρυφων αρχιτεκτονικών στοιχείων στις όψεις εντάσσει ομαλά το κτίριο στην υπάρχουσα αστική ρυθμολογία. Ταυτόχρονα, προκαλεί τη γεωμετρική οικειοποίηση του χώρου τόσο από τους χρήστες και του κτιρίου όσο και από τους εξωτερικούς παρατηρητές, δίνοντας έμφαση στις έννοιες της στάσης και της κίνησης και ενθαρρύνοντας το διάλογο με την πόλη.
Συνοψίζοντας, με την αναδιάρθρωση των εσωτερικών χώρων και τη διαμόρφωση των όψεων του υπάρχοντος κτιρίου διαμορφώνεται ένα σύγχρονο εκπαιδευτήριο, προτείνοντας έναν τρόπο επανανάγνωσης του παρόντος μέσω του παρελθόντος.
Published in
PROJECTS
Παρασκευή, 27 Απριλίου 2018 15:46
ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΤΟΝ ΠΑΡΝΑΣΣΟ
Στους πρόποδες του Παρνασσού, μια πατρική κατοικία αναβιώνει ιστορίες δεκαετιών. Πετρόχτιστη, σκοτεινή και καθόλα μυστηριώδης επαναφέρει βιώματα και μνήμες. Το παρόν χτίσμα, έφερε για χρόνια την ιδιότητα του Κρατικού Μονοπωλίου, με τη μορφή που υπήρχε στην Ελλάδα τέσσερις δεκαετίες πριν. Δεκάδες έμποροι έφταναν καθημερινά εκεί για να προμηθευτούν οινόπνευμα, σπίρτα, πετρέλαιο, τραπουλόχαρτα, αλάτι.
Σήμερα, έπειτα από σαράντα χρόνια, το οίκημα αλλάζει χρήση, παίρνοντας τη μορφή μιας κατοικίας – μουσείου το οποίο καλείται να καλύψει ταυτόχρονα ανάγκες διημέρευσης, αλλά και έκθεσης συλλεκτικών αντικειμένων. Με τον τρόπο αυτόν, το «Μονοπώλιο» αναβιώνεται ως τόπος θύμησης. Διάστικτος από ιδιότητες, στοιχειωμένος από συνειρμούς, ασυνείδητα πάντοτε ενεργός. Εγγεγραμμένος σε ανθρώπινες αναμνήσεις, γίνεται ξανά κατώφλι εμπειριών.
Ο χώρος αποκτά κλίμακα, σημασίες και ετερογένεια μέσα από τη θυμική και τη συναισθηματική μέριμνα του νέου χρήστη. Ο ίδιος αναφέρεται σε μια πράξη εμπειρική, σε ένα συνεχές παιχνίδι νοηματοδοτήσεων. Τα πάντα αντανακλούν μια ανθρώπινη εικόνα. Όλα μιλούν σε εκείνον, για εκείνον. Το τοπίο του είναι ζωντανό. Η εν λόγω αρχιτεκτονική μεταφορά υλοποιείται μέσω ενός κεντρικού συνθετικού στοιχείου, αυτού της ξύλινης προθήκης. Εκείνη φέρει τα κειμήλια του μονοπωλίου, μα και δεκάδες άλλα μοναδικά έργα τέχνης. Η ξύλινη αυτοφερόμενη κατασκευή, τοποθετείται πάνω σε μια σύγχρονη στέρεη βάση. Η φόρμα του συμπαγούς βάθρου μεταβάλλεται στις τρεις διαστάσεις καθόλο το μήκος της κατοικίας. Τα δύο στοιχεία λειτουργούν ως ένα σύστημα ετεροχρονικών αναφορών, απευθυνόμενα τόσο στην ιστορία του κτίσματος, όσο και στον τρόπο με τον οποίο ο νέος του χρήστης καλείται να οικειοποιηθεί τον χώρο. Το βλέμμα κατευθύνεται από τα αντικείμενα και το μυστηριακό φως. Η αφή ψηλαφίζει την ύλη. Το δέρμα διαβάζει το βάρος, την πυκνότητα, τη θερμοκρασία. Η οπτική και απτική αίσθηση καθορίζουν την ένταση της εμπειρίας. Χάρη σε αυτές γίνεται αντιληπτή η σύσταση και η αδρότητα των στοιχείων του χώρου. Τα φυσικά υλικά προδίδουν την ηλικία, εξιστορούν μια καταγωγή καθώς και τον τρόπο με τον οποίο σμιλεύθηκαν. Οι πατίνες της φθοράς σκιαγραφούν το πέρασμα ετών. Τα χρώματα, οι υφές, πλάθουν μια ετεροτοπία ιδιαίτερη, δίνοντας αφορμές για μια ξεχωριστή μορφή κατοίκησης, με όρους μνήμης και αναπόλησης. Με γνώμονα τη σωματική, οπτική και νοητική κίνηση στα επί μέρους τμήματα του κτίσματος, ο σχεδιασμός στοχεύει σε μια συνολική βιωματική εμπειρία, άμεσα συσχετισμένη με τον χρόνο και την ανάμνηση.
Σήμερα, έπειτα από σαράντα χρόνια, το οίκημα αλλάζει χρήση, παίρνοντας τη μορφή μιας κατοικίας – μουσείου το οποίο καλείται να καλύψει ταυτόχρονα ανάγκες διημέρευσης, αλλά και έκθεσης συλλεκτικών αντικειμένων. Με τον τρόπο αυτόν, το «Μονοπώλιο» αναβιώνεται ως τόπος θύμησης. Διάστικτος από ιδιότητες, στοιχειωμένος από συνειρμούς, ασυνείδητα πάντοτε ενεργός. Εγγεγραμμένος σε ανθρώπινες αναμνήσεις, γίνεται ξανά κατώφλι εμπειριών.
Ο χώρος αποκτά κλίμακα, σημασίες και ετερογένεια μέσα από τη θυμική και τη συναισθηματική μέριμνα του νέου χρήστη. Ο ίδιος αναφέρεται σε μια πράξη εμπειρική, σε ένα συνεχές παιχνίδι νοηματοδοτήσεων. Τα πάντα αντανακλούν μια ανθρώπινη εικόνα. Όλα μιλούν σε εκείνον, για εκείνον. Το τοπίο του είναι ζωντανό. Η εν λόγω αρχιτεκτονική μεταφορά υλοποιείται μέσω ενός κεντρικού συνθετικού στοιχείου, αυτού της ξύλινης προθήκης. Εκείνη φέρει τα κειμήλια του μονοπωλίου, μα και δεκάδες άλλα μοναδικά έργα τέχνης. Η ξύλινη αυτοφερόμενη κατασκευή, τοποθετείται πάνω σε μια σύγχρονη στέρεη βάση. Η φόρμα του συμπαγούς βάθρου μεταβάλλεται στις τρεις διαστάσεις καθόλο το μήκος της κατοικίας. Τα δύο στοιχεία λειτουργούν ως ένα σύστημα ετεροχρονικών αναφορών, απευθυνόμενα τόσο στην ιστορία του κτίσματος, όσο και στον τρόπο με τον οποίο ο νέος του χρήστης καλείται να οικειοποιηθεί τον χώρο. Το βλέμμα κατευθύνεται από τα αντικείμενα και το μυστηριακό φως. Η αφή ψηλαφίζει την ύλη. Το δέρμα διαβάζει το βάρος, την πυκνότητα, τη θερμοκρασία. Η οπτική και απτική αίσθηση καθορίζουν την ένταση της εμπειρίας. Χάρη σε αυτές γίνεται αντιληπτή η σύσταση και η αδρότητα των στοιχείων του χώρου. Τα φυσικά υλικά προδίδουν την ηλικία, εξιστορούν μια καταγωγή καθώς και τον τρόπο με τον οποίο σμιλεύθηκαν. Οι πατίνες της φθοράς σκιαγραφούν το πέρασμα ετών. Τα χρώματα, οι υφές, πλάθουν μια ετεροτοπία ιδιαίτερη, δίνοντας αφορμές για μια ξεχωριστή μορφή κατοίκησης, με όρους μνήμης και αναπόλησης. Με γνώμονα τη σωματική, οπτική και νοητική κίνηση στα επί μέρους τμήματα του κτίσματος, ο σχεδιασμός στοχεύει σε μια συνολική βιωματική εμπειρία, άμεσα συσχετισμένη με τον χρόνο και την ανάμνηση.
Published in
PROJECTS
Παρασκευή, 14 Νοεμβρίου 2014 15:58
ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΓΕΡΜΑΝΙΝΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ
Ως βασικό αίτημα της πρότασης, τίθεται η διαχείριση της σχέσης ανάμεσα στο παλαιό υπάρχον κέλυφος και στις προτεινόμενες νέες κατασκευές, πρώτα σε επίπεδο χρήσεων και μετά σε επίπεδο μορφολογικό. Το ιστορικό αγρόκτημα της Γερμανίνας αποτελεί σημαντικό μνημείο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Τα νέα κτίρια τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να μην επηρεάζουν τα υπάρχοντα κελύφη, να μην αλλοιώνουν την φυσιογνωμία της περιοχής και να συνδέονται οπτικά με τα πέτρινα κτήρια προκειμένου να αποτελέσουν ένα ενιαίο σύνολο. Έτσι προτείνουμε την ομαδοποίηση των υπαρχόντων κατασκευών σε τρεις ομάδες. Με κέντρο την πλατεία περιστρέφουμε αυτές τις νέες κτηριακές μάζες κατά 180° και παρατηρούμε ότι η νέα τους θέση συμπληρώνει τις υπάρχουσες κατασκευές και ενδυναμώνει την κεντρική πλατεία. Η σχέση ένταξης περιγράφεται ως σχέση σαφούς χωρικής διαφοροποίησης ανάμεσα στο νέο και το παλιό. Η βασικότερη όμως διαφοροποίηση μεταξύ του νέου και του παλιού αναφέρεται στην «απόσταση» του αρχιτεκτονικού ύφους των δυο κατασκευών. Η νέα κατασκευή εμφανίζεται ως ενιαίο μόρφωμα – αντικείμενο, το οποίο προκύπτει από την ανάλυση των τοπιακών σχηματισμών. Προκειμένου να μετατρέψει τον κτηριακό όγκο σε τοπιακή διαμόρφωση, η πρόταση χρησιμοποιεί ένα στοιχείο «ενδιάμεσο» που μπορεί να αναφέρεται τόσο στο γήινο ανάγλυφο όσο και στην κτιριακή δομή. Πρόκειται για το στοιχείο της «πτύχωσης», που υλοποιεί τις καλύψεις των κτιρίων κατ΄αντιστοιχίαν προς τις μορφές του φυσικού αναγλύφου. Οι πλευρές αυτού του πλαισίου είναι στο μεγαλύτερο τμήμα τους διαπερατές, έτσι ώστε ο εσωτερικός και ο εξωτερικός χώρος, να χαρακτηρίζονται από απρόσκοπτη συνέχεια. Έτσι η «τοπιακή διαμόρφωση», η «πτύχωση», το «πλαίσιο», συμπληρώνονται από τους όρους της «συνέχειας» ή της «ροής», όρους σημαντικούς για την εξασφάλιση της λειτουργικής ακολουθίας ανάμεσα στα επιμέρους τμήματα της σύνθεσης. Σημαντική διαφοροποίηση επίσης, αποτελεί η διαφάνεια της νέας κατασκευής, σε αντιπαράθεση προς την αδιαφάνεια του υπάρχοντος κελύφους. Αξίζει να σημειώσουμε επίσης, πως ο συγκεκριμένος τρόπος ένταξης μετατρέπει την παρέμβαση σε ένα διπλό έκθεμα. Τα υπάρχοντα κελύφη διατηρούν τη χωρική και εκφραστική τους αυτοτέλεια, αποτελώντας αυτά τα ίδια ένα έκθεμα του ιστορικού παρελθόντος του χώρου. Ταυτόχρονα, η νέα κατασκευή αποβαίνει έκθεμα μιας δυναμικής νέας πραγματικότητας, κατά την οποία οι νέοι όροι ζωής, εμφανίζονται σύμφωνοι προς τους νέους όρους του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού.
Published in
PROJECTS