Σχεδιασμός νέας ξενοδοχειακής μονάδας 5* στην περιοχή Μύτακας στη Μήλο
Η παράθεση των όγκων στο φυσικό έδαφος δημιουργεί ένα ενιαίο, λειτουργικά και αισθητικά, σύνολο. Πιο συγκεκριμένα, οι όγκοι των κτιρίων παρατίθενται στο οικόπεδο μέσω ενιαίων χειρονομιών σε μορφή συνεχούς μετώπου. Έπειτα το συνεχές μέτωπο διασπάται σε τέσσερα μέρη με βάση το ανάγλυφο του φυσικού τοπίου. Το συνεχές μέτωπο λειτουργεί ως μια σταθερή βάση στην οποία προστίθεται η απόληξη καθώς και η ογκοπλασία που προδίδει την μονάδα και τη γεωμετρία ενός κυκλαδίτικου οικισμού. Η ογκοπλασία εγγράφεται στο γεωμετρικό ανάλογο της σύγχρονης μορφής σε αντίστιξη με της παραδοσιακής. Ήτοι, το σύγχρονο είναι η ενιαία ευθεία γραμμή ενώ το παραδοσιακό είναι η διασπασμένη γραμμή στην κλίμακα της μονάδας. Στοιχεία διαμπερότητας και σημείων θέασης, εντείνονται μέσω της αποκόλλησης και στροφής του κτιρίου της υποδοχής και εστιατορίου προς τη δύση του ηλίου. Το μονοπάτι που διασχίζει τους δύο όγκους οδηγεί σε μια αμφιθεατρική διαμόρφωση που καταλήγει σε μια κοινόχρηστη κολυμβητική επιφάνεια, στην οποία αντανακλάται το ηλιοβασίλεμα. Με αυτόν τον τρόπο το χωρικό μοντέλο αποτελεί το υπόβαθρο της μέγιστης εμπειρίας του επισκέπτη στο φυσικό τοπίο της Μήλου.
Οι επιμέρους επιλύσεις των κλιμακοστασίων και του ανελκυστήρα ενισχύουν την διάσπαση των όγκων και την ποικιλία της κορυφογραμμής των κτηρίων. Έτσι λοιπόν, έχουμε μια ογκοπλασία ενιαίας υπόλευκης απόχρωσης που αναδεικνύεται από τη φωτοσκίαση.
Στις εσωτερικές και σε επιμέρους εξωτερικές επιφάνειες δαπέδου και τοίχων εφαρμόζεται πατητή τσιμεντοκονία, αποδίδοντας το στοιχείο της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής με ακόμη πιο απτό τρόπο. Τα στηθαία είναι μίξη κτιστού και γυάλινου και τα ορθογώνια ανοίγματα παρεμβάλλονται με υψίκορμα που δίνουν ένα ρυθμό και αναλογίες ενός κυκλαδίτικου οικισμού.