Ανακατασκευή του κτιρίου πρώην ιδιωτικού σχολείου σε κτίριο Ιδρύματος Επαγγελματικής Κατάρτισης στην πόλη της Λάρισας
Αποφεύγοντας την πρακτική μιας λογικής «tabula rasa» ή της αποδόμησης, επιχειρείται η προσέγγιση του κτιρίου στη λογική του παλίμψηστου, διατηρώντας και αναδεικνύοντας τα υπάρχοντα στοιχεία του στο σύνολό τους. Κύριο στόχο προς επίτευξη αποτελεί η έννοια της «εξωστρέφειας», με εργαλεία πραγμάτωσής της δυο βασικές χειρονομίες: (α) τη διαχείριση των ορίων του κτιρίου προς το δρόμο και την πόλη και (β) την ενεργοποίηση του εσωτερικού αιθρίου.
Μια «έκρηξη» προς τα εντός:
Το αίθριο, παρόλο που βρίσκεται στην καρδιά του κτιρίου, ενοποιείται με το δημόσιο χώρο, τόσο οπτικά όσο και κυριολεκτικά. Η είσοδος του κτιρίου καθώς και οι χώροι υποδοχής και αναμονής χωροθετούνται στη νοητή προέκταση του αιθρίου και σχεδιάζονται ως συνέχειά του, καταρρίπτοντας τον μέχρι πρότινος «hortus conclusus» χαρακτήρα και επιτρέποντας την κίνηση από και προς αυτό. Το εξωτερικό όριο διαρρηγνύεται και μέσω της διάνοιξης παραθύρων περιμετρικά του ισογείου έτσι ώστε οι εκπαιδευτικοί χώροι να έχουν οπτική επαφή με το δημόσιο χώρο.
Μια «έκρηξη» προς τα εκτός:
Η προσθήκη κατακόρυφων αρχιτεκτονικών στοιχείων στις όψεις εντάσσει ομαλά το κτίριο στην υπάρχουσα αστική ρυθμολογία. Ταυτόχρονα, προκαλεί τη γεωμετρική οικειοποίηση του χώρου τόσο από τους χρήστες και του κτιρίου όσο και από τους εξωτερικούς παρατηρητές, δίνοντας έμφαση στις έννοιες της στάσης και της κίνησης και ενθαρρύνοντας το διάλογο με την πόλη.
Συνοψίζοντας, με την αναδιάρθρωση των εσωτερικών χώρων και τη διαμόρφωση των όψεων του υπάρχοντος κτιρίου διαμορφώνεται ένα σύγχρονο εκπαιδευτήριο, προτείνοντας έναν τρόπο επανανάγνωσης του παρόντος μέσω του παρελθόντος.